WHY ALWAYS ME?

Neden ben?
Neden benim başıma geliyor nerde ibretlik olay, hikaye, aksiyon varsa hepsinin taa m.koyayım.
Mesela bugün,
Biyoloji hocası geldi, birileri adamı şikayet etmiş. Dün hastaydı, yoktu ders, çocuğu da hastaymış. Buraya kadar sorun yok, ben dışarısı çok soğuk olsa, kıçımı kaldırıp dershaneye gitmeyen biriyim, hocanın derse gelmemesi açıkçası umrumda bile değildi. Ha, konuya gelelim. Ben dün rehbetlikçiyle konuşmuştum, neden dershane boşvermiş, diye. Gelmeyen hocanın yeri bal gibi de doldurulurdu, bunu konuşmaya, eleştirmeye hatta tartışmaya hakkım var. Amınakoyyim, gitmiş biri ben dershaneyi şikayet ettikten sonra, hocanın adı geçmedi dikkat edersen, arasın biyo. hocasını işte öğrenciler şikayetçi 4 haftadır gelmiyomuşsunuz falan filan.
Hoca sınıfa geldi, işte ben bu zamana kadar hep iyiliğinizi düşündüm, yardım etmeye çalıştım -inkar edemem- ama imalarda hep benden bahsediliyordu, dalgasına sınıfın şizofrenine takıldım ona doğru yansıtmaya çalıştım olayı, yokladım yani, ona demiyor gözümün içine baka baka bi de delikanlı olup gelip yüzüme söyleyeceğine hala yalan söylemeye devam ediyor diyince koptum ben.
Ha bi de buraya kadar her şey anormal, ben psikiyatriye gide gele zaten bi hal olmuşum. Obsession olabilir bende-takıntı-, alınganlık da cabası. A.koyyim hasta mıyım ben? Yine mi ben? Neden hep ben?
Hocayla konuştum mu? Hayır, yemeğe çıktı direkt. Cumartesi günü konuşsam mı acebe? diye de düşünüyorum ama eğer yapmadığım bir şeyi yapmışım gibi yansıtıyorsa da -ki öyle biri değil bu hoca- ilginç aq böyle durumun, yazılarımda geçen seneden bu yana adamı övdüğüm hatta en sevdiğim hocalar arasında olduğundan bahsediyordum, eğer ki durum benim aleyhime çevrilirse o zaman sikerunng uleeyn?! diye haykıracam, tabi siklememeye çalışcam ama n'apıyım yani, düşünsene yapmadığın bi olay üzerine yapışıyor, adamın söylemleri ve sınıftaki arkadaşlar okları sana doğru yöneltiyor, işte öyle sikik bi gün yaşandı.

Balotelli, sen mi ben mi? 

Kardeşe de takım elbise bakmak için çıktık, yok. Takım var ama 290 ile 260'a bulduk iki adet. Annemin bütçesi mi -150tl- kardeşle bende toplam 100 lira var. Annem kıyarsa paraya 300 liraya yakın bir parayı çocuğun mezuniyeti için gözden çıkarmamız gerekecek. Büyük ihtimalle olacak ama bilmiyorum.

Telefon alma durumlarına gelecek olursam, o iş de sallantıda. Bi gün modelde sıkıntı yaşanır, bi gün bi iş çıkar, bi gün de ertelenir.
Neden ben buralara mutlu şeyler yazamıyorum? Hoş, mutlu yazılar yazmak için açmamıştım blogu ama bu kadar da sikimsonik maceralar da beni bulmasın yahu! Bıktım bunaldım amq, obsession, depresyon, hass...

Beyin Pornosu

Eeh! 

Dün 1 Mayıs'tı değil mi? Benim için hiçbir anlamı yok. Öğrendim ki babam için de anlamı yokmuş. Dün Sensei-mr.e- ile konuştuktan sonra babamın 1 Mayıs'ını kutlayalım dedik. Dediğim gibi 20 yıldan uzun süredir yurtdışında olan adam buruk bir şekilde, oğlum o bayram benim için değil, millet her yıl toplanıyor da ne oluyor? diyince kontak attı bende. Lan şöyle bi düşününce babam bir kaç yüzbinmilyon kez ölümden döndü suudi'lerin cehenneminde, ee sigortası yok? emekli olması için de 70bin lira, ta amq elektrikler de kesilip geliyor. Ee, adam emekli de olamıcak işin kötüsü o. Bayram mayram dinlemiyorum artık hacı, babamın hakkı yenilirken bu ülkede ben bayramdan söz edemem.Ha, dersin ki çık meydanlara babamın hakkı yeniliyor beşbakanım diye yırtın, bireysel olarak mücadele edecek güçte değilim malesef, öyle bişey yapabiliyor olsaydım da burda olmazdım, fiziksel anlamda.Emeklilik içinde ; Yıpranma payıymış, yaşmış bilmem ne. Emekli olabilmesi için milyon tane şey tutuyor, paraya gelince 70reca ediyim diyor pezevengin oğlu, siktir ettim bayramı seyranı, ben kutlamıcam. Canımı sıkan bir numaralı olay buydu .

KUZEN?!

Kardeşimle binbir münakaşa, Suriye'ye gidip geldikleri dönemdeki olaylar, yalanlar dolanlar, iftiralar derken. Bu "kuzen" bozuntusu, puştluk ve serseriliğin dibindeyken kardeşimi de araya sokuyor tabii, haliyle canım sıkıldı. Dayım da arıyor falan, oğlum bize gelmez oldunuz, hayırdır? şeklinde. Şahsen ben gidiyordum ama kardeşim o pezo ile karşılaşmamak için elinden geleni yapıyordu. Yapıyordu ve başarıyordu ama ailenin bi kısmını hiçe sayması gerekiyordu, yapısı gereği biraz anarşist. 

Annemde dayımlardaydı dün, sabun yapımı için eve geri dönmesi gerekiyordu.Kendi yapmıyordu ama olaya bi şekilde müdahil olmayı başarıyordu. Tam orta yolda karşılaştık, kızdık biraz kendisine. Dayımlara gittik, ifadesi alındı kardeşin. Mahkeme salonu gibiydi. Sonra da "kuzen" denen şahıs geldi, yine yalan dolan. Çocuk takıntı haline getirmiş kardeşimi, yapacak bir şey yok. İşte biraz konuşmalar vesairelerle, sürekli vurgulanan "birlik olun" çağrısı. Ben bu çağrıya kayıtsız kaldım, çünkü zaten uzak olduğum birinin hayatıma bu denli müdahale etmesi akıl karı değil. He, dayılarımın vurguladığı "birlik" tanımı da garip, kan bağımız olsa da o çocuktan bana ne "kuzen" olur ne cacık diyesim vardı ama diyemedim. Ben yine bildiğimi okurum, sonuçlarına katlanacaz "ben ve kardeşim" bizler. 

Dün başımı ağrıtan o olaydan sonra başım ağırdı, çok ağırdı taşıyamayacak noktaya gelmiştim. Televizyonda Caroline'i görene kadar, ÖBGZKi vardı, izledim hiç affetmedim. Müzik de dinledim biraz, sabahında babamla konuşmuştuk, güzel haberler almak iyiydi, öyle avuttum kendimi.

Bir de kardeşimin anlattığı ; 

PİÇ DERSHANE

Dershanede de olmaması gereken olaylar. 

Sürtüğün teki, bu kızla kavgalıyız biz, saçından tutup suratını dağıtacak noktaya gelmemek için kendimi zor tutuyorum. Dersin ortasında gelip önüme oturdu, ön sıraya. Bi de dik duruyor inatla, bağırarak uyarmaya kadar gittim, aşufte kıpırdamadı bile. Elimle uyardım, sırtına hafif vurarak, taciz noktasına getirdim olayı yine utanmadı. Hadi onu geçtim. Son 2 dersimiz boş, topu topu 5 saatimiz vardı. Kalmadım dershanede, yeni rehberlikçiye gidip çattım, adamın da alınganlığı benim stresim birleşince patlama noktasına geldim. Çok sinirlendim tabii. Sonra konuştum adamla, halden anlayan biri. Kardeşe de mezuniyet için takım alacaktık, alamadık ertelendi. Bugün çok boktandı ama dünün yerini alamazdı hiçbir gün. Hadi kurtul adamım bu insanlardan diyorum kendime, yakında kurtuluşumu ilan etmeyi planlıyorum tabii tek çaresi "lys".

İşte bütün bu durumlar tam da başlığın kendisi gibi, bu yazıyı da bu durumun "seks kasedi" olarak algılayabiliriz. Google'a kapalı olan blogumun, yazıda veya bahsi geçen başlıktaki kelimelerle aranmayacağı için mutluyum açıkçası.

KUM TORBASI

Adamın biri, hemşehrimiz. Sınırdan yürüyerek geçen ama dönüşte ulaşım yönünden tercihini değiştiren biri. 

İlk adımda yürüyerek geçiyor amcamız, bisikletle dönüyor. Bisikletin üzerinde de taşıyabildiği kadar kum torbası. Gümrük memuru şüpheleniyor, ne var bunun içinde? Açın bakalım, diyip yırtıyorlar çuvalları ama çuvalın içi kum dolu. İlginç. Amcamız seyahate devam ediyor tabii, çuvalın içinde de kumdan başka bir şey yok bu arada belirtiyim. 1 değil 2 değil, gümrük memuru çıldırma noktasına gelmiş. Amcaya sormuş tabii ; 

-Yalan söyleme anlat, neden kum taşıyorsun sınırdan, ne yapacaksın kumu? Gittiğin yerde kum mu yok, şeklinde sormuş tabii.

Adam cevap vermiş : 

-Ben sınırdan yürüyerek geçiyorum ama dönüşte bisikletle dönüyordum, kum torbalarını da dikkatinizi bisikletin üzerinden çekmek için kullandım. Gittiğim yerde de bisikletleri belli bi kar için satıyorum, demiş. 

Adamın kafasına hayran kaldım, kaçakçılık bu noktada ama bence bu aralarında en masum olanıydı.

TANRIYA

Tanrım! Hayatımda aksiyon olsun biraz hareketlilik katılsın dediğimde bahsettiğim olay bu değildi. Hea bi de annemin falcıya gitmiş olmasını biliyorsundur herhalde. İşte, gitmesin istiyorum. Falcının dediğine göre kardeşimle aynı yeri kazanmıcakmışız. Hah! Bi yerimle güldüm. Başka ne söylemişti, babamın bi şirkete gireceğini ve çok zengin olacağımızı söylemiş. Yahu hiç mi farklı olay olmayacak ailemizde, olsun diye demiyorum ama 20 yıldır aynı şeyi tekrarlıyor fahişenin dölleri, bıktım. 

N'apıyorum, Neden Yapıyorum?

Selam yalnız blogum, yazarı tarafından yalnızlığa itilen, asosyalleştirilen blog! Yorum kısmını kapadıktan sonra, blog aleminin okuyabildiğim kısmını okuyup güya sosyalleşiyorduk beraber, dimi? İyi o zaman, mutluysak sorun yok. Gel bi de hayatımızdaki birkaç değişikliğe bakalım;
Saat 19 Olsaydı, HABERLER Yazacaktım-
Geçen yaz tek başıma 3kg patates kızartması yediğimi yazmış mıydım? Yemiştim evet, obez değilim hayır. Ben dün yine patates yedim, kızartma şeklinde bu kez çok dokundu çok karnım ağırdı, yazın ortasında yediğim patates milim dokunmazken, bana dün n'oldu?
Fizik özel dersimi iptal ettirdikten sonra, komşunun oğlundan ders almaya başladım. Fizik bölüm mezunu, şimdilik de elektrik-elek. müh. okuyor. Tamamlayamayacak kadar üşengecim be blogcuk.
-Haber sıralamasına göre gidecek olursam, magazin sonda, borsa ondan önceydi dimi?-
Lys denemeleri var bi de ebeme dadanan, sınav anında o kadar çok eğleniyorum ki, gerçek olan kısmını da öyle atlatırım umarım. Yaş 20 oldu len, ilkokulda "serseri lan bu ileride allah bilir sokak başında durup kızlara laf atar" dediğim çocuk, evet ben çocukken insanların karakter analizinde uzmandım, bi baktım yanılmışım. Çocuk şu an 5000 riyal-2375tl  gibi bir para kazanıyor, ooh kebap lan! Ben hala cep telefonu almaları için şirinlikler yapıyorum, hala çocuğum, kendi paramı kazanmadan, kendi evimi idare edemeden de öyle kalmaya devam edcem ama öyle kalmaya niyetim de yok.
Şu aralar biraz fantastik bi dünya'da yaşıyorum ki, bu biraz ilginç. Arada çok sıkılıyorum, bazen de eve şarkı söyleyerek giriyorum, bazen dershane merdivenlerini küfrederek çıkıyorum, bazen de ıslık çalarak ritim tutarak. Bipolar durum bozukluğu deniyormuş buna ama yok o kadar bariz değil yahu. En azından etraftan tepki almadım şimdiye kadar, hep "çok değişmişsin" şeklinde tepkiler alıyorum uzun zamandır görüşmediğim arkadaşlarımdan, ee fiziksel olarak suratımda bir kaç tüy çıktı sadece, boy desen bir kaç cm, kilo mu? ııh, bir kaç işte! Benim değişimimi genelde, bakış açım ve tarzımın değişmesi olarak yorumlanabilir aslında. İlginç ki benim gibi düşünen bi insanoğluna rastlayamadım yaşadığım yerde. Bana her şey tozpembe aq. Sanki öyle pamukşekerden bulutlar var da alice gelecek çikolata çeşmesinden kana kana içcek çikolatayı, sıcak veya soğuk.
SIKILIYORUM
Ergence sıkılmak değil, 1 ay kalan sınavın stresinin hesaba katılması belki de. Hatta şöyle diyelim biz buna, çalışıyorum çalıştığım zaman öyle bir rahatlık oluyor ki, bundan tedirgin oluyorum, bu durumdan da sıkılıyorum. Psik. Dr.'la görüştüm geçenlerde, evi anlattım, dershaneyi, sonra yine evi. Sorun yok bu ikisinde ama hastaneye gidip, "sıkıldım ben, buraya gelmekten de sıkıldım, dershaneye gitmekten de sıkıldım, her şey sıkıldım ama herkesten değil" demeyi planlıyorum. Kendisi blog adresimi biliyor ama okuduğunu sanmıyorum. İlk gittiğim zamanlarda beni çok iyi anlıyormuş gibi geliyordu, şimdi ise sanırım ben anlatamıyorum adam aynı adam, değişim bende.
Sıkılmak kısmı atlatmanın yolunu buldum, çağdaş sanatlarla ilgilencem, okucam sadece. Bana kitap al, kitap alamazsam internetten indiriyorum, indiriyorum ama okumuyorum, gözlerim ağrıyor. Blog okurken bu durum sadece renkleri dikkatimi dağıtan bloglarda oluyor. Okumuyorum, okuyamıyorum.
Trt Belgesel'de Joanna Rajkowska'yla karşılaştım, hayran kaldım. Kişiliğine de sanatçılığına da, oğlum manyak 1 saatlik programda nasıl tanıdın kadını? diyecek olanlara ise cevabım, yukarıda bahsetmiştim dimi karakter analizlerimden, başarısız olmuştum ama bu kez eminim kendimden. Hadi bakalım bugünlük bu kadar amaçsız muhabbet yeter, Fizik çözülmeli, türev güzel de integral var bu hafta.
AMAÇLI MUHABBET
Yarın 1 Mayıs, babam için kutlu olsun önce. Arabistan'da geçirdiği 25 yıldan fazla, çeyrek asır mı? evet onun kadar bir zamanı; gençliğinin, evliliğinin, ailesinin gelişim sürecinin en güzel yılların ve daha doğrusu 25 yılını bizler için heba ettiği için, kendisine ne kadar teşekkür etsem, ne kadar yazsam çizsem samimiyetsiz görüneceğim için, duygularımın esiri olmadan bırakıyım burada.

Neden Geldim Bilmiyorum ama Gelmek Güzel

Yine ben, hep ben, yeniden.
Bıktık olm zırvalamalarından, diyenler olacaktır. Ben de, neyimden bıktın len, arada yazıyorum zaten derim.
Ara vermemin de anlamı yokmuş onu, anladım. Yıkıldım, öldüm ben! Bittim! modunda değilim, bu yüzden mutluyum sanırım, evet öyle.
Öncelikle şunu belirtiyim, yazmayı unutmuşum. Arada yazınca beynim reset atmış oluyor, önceden olsa kelimeler akıp giderdi beynimden, kısa bi yazı olacağının işareti bu.
Bu zamanlarda neler yapıyorum, sınavın açıklanmasından bu yana 1 hafta'dan biraz az bi zaman geçti. 6 gün. Kötüydü evet, n'apabilirim? Lys var daha ve aşılmayacak bi sınav değil. Bunu anlatmaya gelmedim gerçi. Ne anlatacaktım lön?
Pazar gününden giriyim abi, olmuyor öyle,
Pazar günü arkadaşlarla buluşacaktık, R'nin sürprizi varmış. Hani sürprizin ne olduğunu söylicem ama ters köşeye yatırmaya çalışmış kereta! Facebook'ta mesaj atıyor işte, sana sürprizim var, diye. Ee dedim, bombastik olacak çünkü beynimi yicem tahmin etmek için ya da çabuk unutan yapımdan kaynaklı sürprizi unutacam, dedim. Unutmak en iyisiymiş, keşke kemirmeseydim beynimi, zavallı beynim gel şöyle -öpücük- bi öpücükle, jöle gibi beyni hüplettim! Neyse, bu sürpriz rüyalarıma giriyor işte, sınav sonuçlarının açıklandığı gündü ;
Sürpriz paket yapıp eve getirmiş R. Ben de bi sevinç, kusura bakma bi banyo yapıyım yeni kalkmışım yataktan falan diyorum, banyoya gidiyorum, eriyormuş gibi kanıyorum. Öyle böyle değil, sanki biri gelmiş şah damarımı kesmiş o derece. Kanlar içinde uyandım, demek isterdim, fantastik bi havası olurdu ya da şu an burda olmazdım, öyle bi hastalık vardı-girmicem bilime ilime şimdi- neyse işte bi uyandım, lan dedim eğer rüyası böyleyse gerçeği nasıl bişi acebe!? şeklinde. Mesaj geliyor, sürpriz beniiim! euheuhe, diye. Ya tahmin etmiştim vallahi, dedim. Arkadaşlara haber verdim, künefe yeriz falan. Plan yapıldı. Pazar günü de gidildi ;
Sohbetin konusu - Sınav...bundan daha güzel bi hikaye bulamadım.
Öyle bi azarladı ki arkadaşım, dedim ben bunun altında kalamam arkadaş, bu pazar gününü de kazandığım vakit hatırlatırım dedim kendime. Kahve içtik, sohbet ettik, evet sınav hakkındaydı yine. Künefeler geldi, ya dedim bu künefede bi terslik var ama habire çatalı indiriyorum, acımıyorum. R, künefe bozuk! dedim. Evet garip bi tadı var, dedi. Eee n'olacak şimdi? En fazla zehirleniriz diyerek bi çatal daha, ya nesi var acaba, peynir? tereyağ? nesi bozuk acaba diye de tahmin etmeye çalışıyorum bi yandan. Atın ölümü arpadan, zehir olsa o anda yerdim, zehirli bişey yerdim yani yoksa zehir yenilen/içilen şeklinde tüketilebiliyor. Kıvama göre.
Diğer arkadaşlar da geldi, bi sohbet bi sohbet -yazar burda mutlu, gerçek anlamda-

Başka meseleler de var, ben Fizik özel dersini bıraktım. Adam anlatamıyor, özel derste bari ilgilenir de bişiler yaparız diye düşünürken... Olmadı, olduramadım, durduramadım yarebbi! Parasal meseleleri de düşününce, yok dedim ben bu dersi almasam da olur. Çalışırım kendim, cidden de öyle oldu. Kendim çalışınca bi anlama bi ilham geldi ki sorma! Hala çözemiyorum ama çaba gösteriyorum. Çözecem ama, inanıyorum yani. Geometri de ayrı dert ama onda da yavaş yavaş neyin ne olduğunu veya öhöm gibi şeyleri anlıyorum, evet.
Telefon alıyorum mesela, aslında dün alıyordum ama babamdan telefon geldi : "oğlum telefon 1300riyal-620tl-" şeklinde. Ya baba pahalı o, sen başka telefonlara bak, fiyatlarını söyle ona göre halledelim bu problemi, dedim ben de. Zaten kayıt sırasında 100 lira ekleniyor, bi de teknoloji hızla gelişiyor azizim. Biz yeni bi cihaz almadan, başka biri piyasaya sürülmüş oluyor. En iyisi, en yenisi olmasın, işimi görsün yeter yahu ama 620 lira fazla+100=720 çok fazla, sevgili ülkem kendini ne kadar da çok sevdiriyor öyle, çok şirin böyle sevimlilik fışkırıyor, her bi vergiyle götümüze girmeye çalışıyorlar ya, amq! Türkiye'de 1200 lira telefonun fiyatı, ya dedim acep alsam mı buraya göre yine 500 lira gibi bi ucuzluk mümkün ama olamadı işte. Siktir et! Alacam bi şekilde telefon ama onu değil sanırım.

Ha bi de ben özgür yazılımcıyım, laptop'un ekran kartı sorunu olmasa laptopta da ubuntu, fedora, opensuse gibi linux distrolarından birini kullanacaktım ama olamadı. Xfce ve Lxde de sarmadı, o yüzden Vista'dayım hala. Neden mi bunlardan bahsettim? Bugün 26 Nisan ve sınav sonuçlarının açıklandığı günden daha heyecanlıyım, bi nebze. Ubuntu 12.04 lts-long term support-  yüklenmeye hazır. Dvd'ye ya da sığarsa cd'ye çekip denicem. Birazdan içerideki külüstüre de format çekcem.

Sınav Açıklandı Ya, İşte Öyle Bir Şey

Sevgili blog,
Bugün hayatımı pek de değiştirmeyecek olan bir sınavın sonucunu aldım, iyi hoş. İstanbul Peyzaj'dı hedef dimi? 10 fizikle gidebilecekken, evdeki hesap çarşıya uymadı 20 fizik yapmam gerek. Diğerlerinde problem yok, öyle işte.
Ailem mi? Düşük olan puanım -geçen yıldan düşük- beklediğimin 80 puan altında gelmesi, abartmıyorum 80, beni yıkmadı. Ciddiyim, sabah bilgisayarı açtım, İrfan Değirmenci'ye yağan mesajlar -450 aldım, 470 aldım diye, lan dedim onlar öyle almışsa ben de istediğim puanı almışımdır. Laptopu prize bile takmadan, 3dk içinde gerçekleşti her şey, odama koştum, internetin fişini taktım, laptop açık vaziyette osym'ye giriş yaptım. Tckimlik hazır bekliyordu, parolayı gir ve BAZİNNGAAA! hayatımda aldığım en kötü puan! Ağladım, 6 yıldan sonra ilk defa ağladım, abartmıyorum 6 yıl, hacettepe'de ağlamışlığım var, giderseniz eğer duvarları iyice inceleyin, gözyaşlarımla ıslattım bölüm34'ü. Konumuz bu diil! Diil! Hala Haceppe Fizik Müh. kazanabilirim, hala İst. Üni. Peyzaj kazanabilirim.Hala kazanabilirim, Şebo da demiş "benim hala umudum var" diye, ben de diyorum. Sıkma canını blog, tek sikilen ben değilim. Bi şekilde hedefe ulaşcaz, hee baktım İstanbul Peyzaj olmadı, ee o zaman n'apmalı? Mersin Şehir Bölge yazılmalı, evet işte öyle. Kayseri'ye gidemem, Mersin'de akrabalar var, haa baktım kurtarmıyor, Harita Mühendisi olcam abi, n'apıyım? Herkes hayal ettiği şeyler almaz bu hayatta, öyle bi zorunluluk da yok. Harita Mühendisliği aklımın ucundan geçmezdi, memleket de öyle, memlekette okuyabilirsem de okucam amq n'apıyım ne ne ne? Çok karamsar bi çizgi çizdim, başa alıyorum, hayallerim gel git gibi, dalga kıyıya vurduğu an tutcam ucundan bırakmıcam bu kez, bu kez evet bu kez yahu!? Neyse ya, canım sıkkın olabilir.
Hea bi de, babam msn'deydi, Riyad'la bağlantıdaydık sevgili Kırca. Riyad'tan haberler güzel, dün telefon için naz yaparken ben, bugün almayın ya haketmiyorum diyince, annem koptu. Bağırdı biraz azarladı, neden strese giriyorsun? Beni de strese sokuyorsun, babanı da! Alacaz telefon işte, dedi. Ama ben almaları için demedim ki öyle, almayın abi haketmiyorum ben dedim, ciddiydim. Alın ya, siz bilirsiniz.

Not : Dün Facebook sayfamı Fikret Kızılok'la donattım. Canım Kızılok, hissetmiştin dimi öyle melankolik ve bunalım olacağımı. Dün bunalımdı, bugün iyiyim. Sabah açıklandı sınav, ağladım. Kızılok da biliyordu bence ağlayacağımı, beni en kötüsüne hazırladı dünden. Tanrım! Seninle ayrı konuşcaz. Şu an zamanı diil!
Evet hayatımın her geçen gün daha çok sikildiğine inanıyorum, yalan mı? Değiiil! Buna rağmen direniyorum.

Dünya Dev Bir Hipodrom

Aaagghhr!
İsyan yok, stres var, evet stres var. Dün ne konuşmuştuk biz senle? diyebilirsin ama n'apabilirim ki. Neyse, iyi güzel geçecek gidecek bi şekilde. Ygs bu, daha önümde Lys'si var. Hoş güzel, 2 yıldır da bunu anlatmaya çalıştım sizlere, blog sayesinde. Yarın 1 Nisan ve bloglar sınava girecek gençlerin postlarıyla kaynıyor. Boş duramazdım, güzel dileklerinizi esirgemeyiniz. Bütün rakiplerime başarılar diliyorum, istanbul peyzaj yazmayın ;)
Yoksa bozuşuruz tabii,
Burda şarkı var http://fizy.com/#s/1ai0q7  diyor ki "dünya dev bir hipodrom ortasında yalnızım ben" ağzını öpeyim! Evet öpüyorum lan, tabii gerçek anlamda değil. Duygularıma tercüman olmuş Ogün Abi'miz. Blogun teması da buydu zaten, "At Yarışındaki Eşek" diye boşuna demedik.
Arkadaşıma da facebook'tan mesaj attım, sınava giriyor o da. Lan acayip bi duygu patlaması mı yaşıyorum ne oluyor bana anlamadım. Hadi daha fazla kafa ütülemeden gidiyim.
Kalın sağlıcakla.
Geçen yıldan fotolar ;

Müzikler Güzeldi ama Bugün?

Dün akşam geç yatıldı, sınav zamanı yaklaşmışken yapılması saçma olan hareketlerden biri.
Sabah da geç uyanınca, süngerbob'un bıkkın versiyonu gibiyim. Çocuklar, durum bundan ibaret değil tabii. Hayatımda bir dost yok -yanımda olan- patrick gibi ya da evcil hayvanım da yok garry gibi. Evcil hayvan alırsam da bakamam sanırım, eskiden ölen muhabbet kuşlarım, hatta hediye edilen yavru kekliğim bile öldü, sevdiğim herkes ölüyor! Nil de öldü, kızı da öldü. Oha lan geçen yıllar kayıp dolu. Fuck, bu muhabbeti geçiyorum.
Sabah, the Pierces - Secret denk geldi, Gossip dinlerken. Güzel şarkı, diğer parçaları da güzelmiş grubun. Sabah dinlenen müziklerden sonra, insan içine çıkma turumuz başladı kardeşle. Yürüdük yarım saat boyunca, nefes nefese kaldık, yemek yedik, çocuk fifa falan oynadı ben izledim. Buralarda Crossfire denen saçmalık hüküm sürmüş durumda. Neyse, ben ortamı terk ettikten sonra, dershane parti yapıyormuş cafe'nin birinde. Bi bakıyım eğer takılacak birileri varsa eğer diye, gittim ama kimse yoktu. Kurucular toplanmışlar vesaire, geçerken şöyle bi baktım. Sekreterden de nefret etmeye başladım ama güzel kız, nefret ettirmiyor kendinden. Neyse neyse neyse, etüte kadar çıktım. Ortamı bi yokladım, liseli kaynıyordu. Fırsattan istifade tabii, doluşmuşlar, boş hoca bırakmamışlar. Partiye gidecek olan kimseyi göremeyince de terk ettim dershaneyi, merdivenleri inerken, kurucu ve yandaşları hala yerlerindeydi, zaten uzun sürmemişti keşif. Bi bakındım etrafıma, sevilen matematikçi bi şey anlatıyordu öğrencilerine, bi ara göz göze geldik ama selam vermeden indim. "Selam orucu" tutuyorum.
Hava sıcaktı. Arada bisikletlinin biri sıyırdı, çocuğa sövdüm. Sonrasında ise bi vw polo ile geçti güneş gözlüklü kadın, ona sövmedim ben suçluydum.
Eve gelindiğinde ise işte net müzik -film izliyim dedim ama gözüm korktu. İzlediğim her filmde bi dram bi entrika, bu yüzden sınav öncesi izlenecek filmler listesi yapıyorum. "sınav öncesi film mi izlenir?" diyenlere ise cevabım "son ana kadar yaptıklarınız yetmiyorsa, yakınmak yerine sevdiğiniz şeyleri yapın" bu daha faydalı. 

Wristcutters : A Love Story

İyi ki izlemişim dediğim ve listemi tamamlamaya başlamamın bir işareti.
Ana karakterimiz Zia, bileklerini keser ve inanılmaz bi yolculuk başlar. Fantastik bi dünya, Zia, Eugene ve Mikal'ın bir şeyleri arama çabalarının üzerine kurulmuş film. Bir aşk hikayesi, bir yol hikayesi. Keşke bitmeseydi demedim ama güzel yerde bitti. 90 dak. ayırıp gayet güzel vakit geçirebilirsiniz. Yol hikayeleri favorilerime bir yenisini eklemiş oldum böylece, iyi izleyin.
Spoiler ALERT!
-2. Polise dikkat
-Kibritlere de
-Koltuğun altına da dikkat et -Zia olum çok sakarsın çok-
Karakterlerden Mikal içinde bulundukları dünya'yı "gülümsemenin bile zor olduğu bu yerde sıkışıp kalmayı kim ister?" şeklinde sorguluyor.
Filmin en sevdiğim : Zia, Mikal ve Eugene'in beraber şarkı söyledikleri kısım.
En sevdiğim karakter : Eugene kafa adam ama Eugene'e ne oldu? öyle kaldım, Mikal da iyiydi la, film boyunca bi kere güldüklerini görmedim o yüzden içim sıkıldı diyebilirim. Ya da gülmüşlerdir ama dikkat etmemişim, bilmiyorum. Filmin sonu, güzeldi güzel. Telafi edilir.
Ve Birkaç görsel ;

Gülümsemenin zor olduğu yerde, gülmeye çalışmak?

Mikal gözlük alır ama...

Hayatımda Pek Bir Şey Olduğu Yok

10 posttur "selam"sızım. Bu da 11. olsun.
Sınav vardı gitmek istemediğim, gittim. Kafamdaki tilkiler boş durmadı tabii, plan yaptılar çabucak. Sabah 9'da sınava gidilir, Matematik-Fen kısmı çözüzülür, arta kalan zamanda da hastaneye gidilir, plan gayet basit ve yeterince açıktı. Detaylara gelecek olursam ;
Dershaneye gittiğimde sınav başlamak üzereydi hatta başlayanlar vardı. Sınıf arkadaşımla aynı dolmuştaydık, komşukızı yürüyordu. Dershaneye yetiştiğimizde, dolmuştaki arkadaş rehberlikçinin yerine başkasını buldular şeklinde bi dedikodudan bahsetti. Rehberlikçiyi gördüm, Aa kovdular mı, hocamızı?!? şeklinde yüksek bi sesle konuştum. Kapı açıktı, duymaması imkansızdı. Ama şakaydı benimki, art niyet aramaya gerek yok. Sınıfa girdim, selam verdim arkadaşlara ama biri selamımı almadı, n'aptım lan?  diye de düşünmedim, düşünmüyorum artık. Hiçbir şey düşünmüyorum açıkçası, beynimin bi kısmını katletme çabası içindeyim, içerideki çingenelerden bahsetmiştim. Göçebeydi onlar ama kafamın içindeki sıcaklığı benimsemeye başlamışlardı. Ben de sıcaklığı düşürdüm -10'lardayız şu an. Bahar gelmesine rağmen kışı yaşatıyorum içeridekilere. Yakında göçerler, kafamı buzlu suya sokmam gerekse bile, tehcir kanunu çıkartma gibi hain planlar içinde olsam bile, gideceksiniz!
Birazdan rehberlikçi girdi sınıfa, yanında biraz uzun boylu bi adam, "aha yeni öğretmen" diye aklımdan geçirirken, yeni rehberlikçimiz olduğunu öğrendim. Dedikodular gerçek miydi? -Değil tabii, eski rehberlikçi yine dershanede olacak ama belirli günlerde- Eski R. "gitmiyorum gitmiyorum, sevinmeyin" şeklinde bi şaka attı ortaya, ben güldüm ne yalan söyliyim. Komşukızı yerlerdeydi, gülmekten. Bir sınıf arkadaşım daha bana bakıyordu, gülerken. Güldük. Ben ise "komik değil, bakın gülmüyorum" şeklinde sırıtıyordum, evet sırıtıyordum. Yalan değildi bu.
Sınavı planlarıma uygun bi şekilde çözdüm, yarım. Optiği de verdim, oooh. Missss! -fizik çok zordu!?
Psik. Dr.'a da gittim, konuştuk. Sınav stresi yüzünden, takıntılar vesaire olabiliyormuş. Normal yani, sende de var bu takıntılar sevgili ergen! Gitmem iyi oldu, hep iyi olmuştu zaten. Devlete bile borcum çıktı, eczaneye gittiğimde öğrendim, 20 lira borcum var, hem de devlete. Bir yerlerimden fitil fitil alırlar, büyük ihtimalle de öyle olacak. Param yoktu yeterince, ilaçla birlikte 25 lira ödemem gerekiyordu, ilacı paramla aldım. Öbür türlü çok parayla almış olacaktım. FUCK! lan sağlık sektörü vardı anası ağlamayan.
Yarın parti varmış, pizzacıda. Gidesim yok ama eve geldiğimde kardeşime bahsettim. Gidelim dağıtalım oraları, uhuhahaua! şeklinde güldü. Annem kızdı tabii, "öyle şey olur mu? ne demek dağıtmak" vesaire. Biz de dalga geçiyorduk, annemin hayatında şakaya yer yok sanırım.
Dün akşama gidecek olursam eğer, ben-rel ve rel'in arkadaşı- sohbet ettik. Sohbet güzeldi ama fazla dağınıktım.  Peyzaj Mimarlığı'ndan kriptilyon kere bahsetmiştim, mühendislik okumak istememe sebebimden de, arkadaşlar ikna ettiler. B planım Hacettepe -olabilir ama olmama ihtimali de var tabii. İst. Pey. Mim. hadi bakalım. Bu kadar sohbet yeter blog, her zaman gülüp eğleneceğiz şeklinde bir şey yok, bunları "insan" yazdı.

Not: Her zaman "gidiyorum lan ben" şeklinde notlar atsam da, sınavdan sonra ciddi anlamda görünmeme durumlarım olabilir, olmak zorunda. İstesem de istemesem de. Keşke gidebilsem

Kına'dan Sonra Hayat, Siyah-Beyaz

Kına bitti düğüne ne oldu?
Düğüne gitmedim ama bu kez pek bi atraksiyonsuz ve sade bi düğün olmuş. İyiki gitmemiş, yoksa beklentiyi yüksek tutup hayalkırıklığı yaşayacaktım. İyi oldu öyle.
Gitmedim, evde kardeşlerimle abur cubur allah ne verdiyse, film izleyelim gardaşlarım! dedim. Takmadılar, star'da o gün Gerçek Masallar vardı, izledik. Adam Sandler, hayalkırıklığı yaşadım, keşke düğüne gitseydim. Yaşadığım hayalkırıklığı daha az acıtırdı.
Dr Who'yu da izledim, bombastikti. Buzun içinde uyuyan Abigail'e vuruldum, sesine de ayrı vuruldum. Şuradan dinleyelim - Abigail Burada Şarkı Söylüyor 
Sınava az bi zaman kala, "lan acaba unuttuğum şeyler var mı?" diye düşünüyordum ki bu her öğrenciye oluyor. Her demesek daha uygun olur ki çoğu diyelim.
Pazartesi gününü es geçiyorum, geç uyandım sınava gitmedim.
Bugün de sınava gitmedim, son kaç günüm kalmış kafam da garip zaten. Kaç gündür de doktora gidip görüşmem gerek diyorum ama gidemedim. Öğlene doğru kardeşle çıktık, kuzenler, akrabalar vesaire internet cafe'deydiler. Bi counter yapalım mı? -Ben counter bilmem, dedim. Yıllardır oynamadığım oyun, biliyorum diyip rezil duruma düşmek de vardı. Neyse ilk turda yenildik. İkinci turda kazandık. Öyle berabere bitirdik ama millet bi strese girdi, tartışıyorlar oyunu vesaire. Şaşırmadım ama bu kez ben de dahildim tabii, tartışmaya dahil olmamak güzel, idare ettik öyle. Yemek yicektik, döner ısmarladık. Döner geldi, kokusu  rezil, tadı da...
Yemedim kuzene verdim. O döneri bitirsem hastanelik olurdum da bizimkiler bağışıklık kazanmış, sorun yok yani.
Şimdi Gündem ;

 Pembe Tezkere adlı bi belgesel çekilmiş, bbc world'de yayınlanacak. Helal olsun, ne diyim. Uygulama korkunç, Emre Azizlerli'ye helal, alkış, her türlü tebrik.
Mad Men'in sarışın hatunu plasentasını yemiş, FUUCK! -lan o kadından böyle bişey beklemiyordum lan- buralarda doğum yapan inekler plasentalarını yememesi için inanılmaz uğraş veriliyor, bunu biliyor muydunuz? aeuhuae. Plasentasını yemeyen tek memelinin insan olduğunu? Bilmiyordun dimi?
Bir de Yeni bir Hayat ile ilgili bi köşe yazısı okudum, haber olarak yazdığım kısımları gazetede denk gelindi, iyi de oldu. Yeni bir Hayat hakkında yazılan hoş yazı - Burada, tabii tıklanırsa