İlk Gün - Antidepreşen Stayla

Dün akşam ne yediğimi hatırlamıyordum, makarna yemişim. Akşamın da pek bir özelliği yoktu zaten ama makarnanın içinde 213435678 baharat vardı, çok güzel olmuştu vallahi.
Bugün işte 20mg'lık tableti attık mideye, mide bulantısı diyorlar kezzapçılar ama yok mide bulantısı değil de midenin kendini sindirmesini sağlıyor sevgili ilaç. Sabah 11 gibi aldım sanırım 3 saat geçti ve uykum var uyumam ben öğlenleri, hem yalnızım la evde. I ıh, Dev falan dinliyorum an itibariyle, gerçi yeni bitti.
İlk günden notlarım olacaksa eğer ;
Biraz uyuşuk ama hala sinirliyim, düşünmeme engel oluyor bu bir gerçek ki zaten düşüne düşüne beynimi patlatacaktım, dershanedeki kızın da pek bir esprisi kalmadı gibi. Bu kadar çabuk olacağını tahmin etmiyordum, tanışamadık zaten, evren diyor "siktirin olum sizden cacık olmaz". Evrene kulak verdik, gerçi denicem şansımı bakalım. Ne diyorduk, uykum var. Uyku hapı değil ki bu!? Neyse, film açıp karşısında sızmayı planlıyorum ama aç hissettiriyor ilaç. Bakkala da kim gidecek ebesini öptüklerim?! Öff, kaldırıp kıçımı gitsem mi acebe? Aslında uyuşuk falan hissetmek ayrı mesele, aq ya, neyse sabredecez. Bu arada doktorlar tanı hakkında konuşmadık, şu lanet olası prozac neyi tedavi ediyor tam olarak. Hani mavi 2.5 metrelik bir avatara dönüşüm pandora'ya mı gönderiyor n'apıyor?
Meraklısına not : Pek tavsiye edilmez ama essitalopram muhteviyatlı antidepresanlar kuş kadar hafif, hipopotam kadar naif, ornitorenk kadar umursamaz olmanıza neden oluyordu. Mesela ben, milleti iplemiyordum ilaç aldığım sürece, ne zaman ki ilacı bıraktım dünya üstüme gelmeye, ebem beynimde dolanmaya, -pardon telefon- devam edelim, şöyleki etrafımdakiler de bu enerjiden mutlu olmaya başlamıştı. 3 ay boyunca ordan oraya koşan zıplayan, eskisi gibi naif kibar delihanlı değildim. Bildiğin pezevengin, yavşağın teki olmuştum. Kafam zehir gibi çalışıyordu ama gel gör ki, puuff bitti hepsi. Bu haldeyiz şu anlarda. Sikeyim böyle işi! Anneme de söylemedim hala, kazanacağıma o kadar inandırdım ki herkesi, çok utanıyorum. Yüküm ağır ama kazanacağım. Gerçekten.

Psikodepreşyengesel ataklar geçiren bir ergeni okudunuz, kafanızdan uzaklaştırmak için umursamayın.
NOT "DEV" GİBİ
Sosyal ağlardan kopmayı planlıyordum ve bu planımı hayata geçirmeyi planlıyorum. Böylece intenette bakacağım pek bir şey olmayacak, blog kalsın. Blog kalıyor, yazın bol bol dizi film incelemesi olacak ehhehe.
Uykum var, açım...

Ne Olacağım ?

Bir söz vardır " Ne oldum dememeli , ne olacağım demeli " falan, palavralar, yıkık dökük hayaller, hidrojen bombasıyla patlatılmış bir beyin, geri kalan bir damla gözyaşı bile değil, hayal kırıklığı, gençlik denen zaman kesidinin hayattan silinip atılması ancak bu kadar kolay olabilirdi. Bu kadar acıtabilirdi bir gencin yüreğini. Arka planda çok bilindik bi şarkı çalarken yazar bunları, ağlamıyordur belki de ağlamayı unutmuştur kim bilir? Hayatında olmadığı kadar pişman mıdır, değildir, kendi kendine sorar ve cevaplar yeteri kadar acıtmamıştır beynindeki patlamalar, Kurt Cobain kadar çıkmaz değildir hayatı, hatta ona kıyasla mutlu bile sayılabilir, Neden kendisini Kurt ile karşılaştırmıştır onu bile bilmez , anlamsız cümleler çıkar ağzından , veya şu an yazdığını düşündüğü patlak beyninden...

Tekrar müzik açar ve yazmaya devam eder, bi kaç snlik ara vermesi parçaları toplayabilmesi için yeterli değildi tabii ki, ama direniyor diğer her şeye direndiği gibi. Vücudunu ruhu kontrol ediyor, düşüncesizce ağzına geleni söylüyor, umursamaz, karamsar... Kaygılı çok, hala parçaları toparlamakla meşgul, ısrarcı, tuttuğunu koparan değildir ama istediğini elde edendir çoğu zaman. İstediği şeyi bilmezken nasıl elde edebilirki onu ? Elde edemez, işte sorun da orda.
Gelecek kaygısı, ne olacağım sorusu kafa kurcalayanlar arasında başı çekenlerden. Yalnız olmadığını biliyor...
En son Ölmeden Önce Yapılacaklar Listesi yaptı, doktor olmak istiyormuş. Bu yıl olamayacak, kötü çok başka alternatifler düşünüyor , "illa tıp olmasın veteriner de olurum" diyor ama ne kadar doğru düşünüyor veya yanlış bilmiyor , sorunlar , sorular, patlak beynin parçalarını kanser gibi ele geçirmiş durumdalar.
Ha bi de veteriner olacağım demişken, ekşide o kadar kötü şeyler yazmışlar ki okumasam bile soğuturlar insanı...
Dipnot ; Aranızda veya etrafınızda veteriner olan veya okuyan biri var mı ?
Dipnot 2 ; Nil (ineğim) doğuracak, dün yanındaydım , yemek yiyordu hiç takmadı ama bebeğin kalp atışlarını dokunarak hissedebilmek paha biçilemez bi duygu.