Hack mi?! Hack ne arar la Alamanya'da?

Selam millet,
Küçük bir hack olayından ucuz atlatmış bir biçimde yazmaya devam ediyorum, insanın hevesi kırılmıyor değil. Blogumu açtığımda facebook profilimin kabak gibi ortada olacağı aklımın ucundan geçmezdi ama oluyormuş öyle tatsızlıklar, iz süremem, hackle falan ilgili de değilim, hey genç kötü bir şakaydı kabul et!
Google profillerime biraz daha iyi koruma sağlayacak şekilde parolalar vesaire ayarladım da umarım bi daha gelmez öyle bir olay başıma diyim ve devam ediyim.

ALMANYA! 

Sigorta firmalarının bazı katı kararlarından dolayı "geçmişte kansere yakalanmış birini sigortalayıp Almanya'ya yollayamayız" gibi ilginç bir nedenden dolayı arayış içinde olmam da içler acısı. Almanya'ya özel sigorta şirketleri yolluyor, mesela şu deli gibi reklamı dönen şirket. Sanırım Avivasa'ydı. Güler Hanım merhaba, Almanya'ya gitmem için beni sigortalar mısınız? Herhangi bir engelim yok, kabarık hastane dosyam haricinde.
Bir de Türkiye'deki şirketler bir zamanlar seyyar hayır kurumu gibiydiler adımlarını bastıkları yerde vakıflar biterdi, vakıflar milyonlar toplardı, milyonlar tekerlekli sandalye, protez gibi şeyler için harcanırdı. Acaba ben mi safım yoksa gerçekten oluyor muydu?

Her şey yolunda A2 seviyesinde Almanca biliyorum diyebilirim ileriki zamanlarda. Yıl sonunda da B1.
Hoş her şey güzel, arkadaşlıklar fena değil. Tatsız olaylar olmuyor değil ama şeytani fikirlerimi iyilik için kullanıp zıtlığın o mükemmel titreşimlerine hayat vermeyi planlıyorum.

Dipnot: Kafamdaki film çekme işine bir yerden başladım ve ultra amatör bir çekim yaptım sabah saatlerinde, kampüs kapısına kadar filme çekecektim güya ama bir kısmını çektim sayılır, bir bakalım Vimeo'ya yıl sonuna kadar atıp size de blogun canlanmış halini izlemek kalır, sponsor olarak Yüksek Mimar Mr. E ve diğer meşgul insanlardan destek bekleniyor.

Dipnot: Şu kullanıcı adı gözünüzü korkutmasın halis muhlis köyümüzün eşeği iyi seyirler diler, yedek hesabımı yönetici yapıp diğer hesaptan yetkileri alma fikri kadar güzel bir şey yok. Profil kısa süre için bakımda.

Yazı Çok Egoist, Ben Değilim

Bugün 4. Quiz'imizi de yaptık. 1 sayfa dolusu Almanca, göze korkunç geliyordu başlarda, çaktırmayın mektupların bir kısmını anlamadım. 4 Quiz 1 Vize...
Sağ çaprazımda benden nefret ettiğine dair yemin edebileceğim okul birinciliğine kendini fazla kaptırıp narsizmin ve hırsizmin-uydurdum, hırs şeyi demek- doruklarında dolaşan bir genç kızımız kendisi. Şükürler olsun ki son Vize'de onu geçemedim ve lanet bakışlarından bir an olsun uzak kalabildim.
Dünden bahsedeyim biraz hazır aklıma gelmişken;
Hoca son ders oyun oynayalım dedi ve sınıfı iki gruba ayırdı. Ödülümüz yaş pastaydı. Neyse, ilk olarak ben ve sevdiğim bir arkadaşım çıktık tahtaya, tezahüratlar ve şakalar eşliğinde :) "Hadi yapabilirsin!" deyip gaza getiriyordu grup, neyse ki ilk turu galip olarak başlattığım oyunda, devamını getiremeyen grup yüzünden yenildik. Sorun değil. Kolalar için iddialaşan arkadaşım karşı gruptan birine düello teklif etti, ikisi de hata yaptıkları için yazdıkları doğru sayılmadı. Son düello ben ve yendiğim arkadaşımlaydı. Yine tezahüratlar, soğukkanlılığımı koruyamadım malesef, bir daha böyle bir fırsat ne zaman çıkar ki karşıma. Tahtaya döndüm yüzümü ve iki cümle yazdım, mantık hatası olan iki cümle yazdım, tek sorunum bu ama yardımcı fiil ve fiil çekimlerinin hepsi doğruydu, arkadaşın yazdığı fiiler doğru çekimlenmemişti, hoca kolayı almayı kabul etti. Mantık hatalarından dolayı da cümlelerim sayılmadı ama hocanın görmek istediği şey tahtada duruyordu, hiçbir fikrim olmadığı halde fiili çekimleyebildim, anlamını da bilmiyordum, nasıl çekimlendiğini de, öğrenmiştik tabii ki ama unutmuşum.

Bugün de Almanya'ya gitme konusundaki son engeli ortadan kaldırmak için yine adım attım, hocam sağolsun daha önce aynı programla giden bir öğrencisiyle tanıştırdı. O sırada benden "hazırlığın iyi öğrencisi, hevesli, çalışkan..." sonrasını duymadım ben o anda gözünde flaş patlamış sarhoş balon balığı kıvamındaydım. O kadar mutlu oldum ki hocamdan öyle güzel şeyler duymak çok güzeldi yahu nasıl anlatıyım, bu sahnenin aynısı nı 3. sınıfta sınıf başkanı olduğum dönemlerde duymuştum, heyt gidi ondan sonra da "iyi öğrenci" kıvamında takılmaya devam etmişim, buna biraz ara vermem gerekmiş olsa bile.
Künefe canavarı arkadaşımla konuşurken bir şeye takıldım; Diyetisyenlik okuyor hem de Ege'de woohhoo! daha ne?! Ben okumak ister miydim? bundan bir yıl önce ya da 2 yıl önce evet. Düşünüyorum da hiçbir şekilde etkilenmeden kendi kararımı almış olmamın bu kadar mutluluk vereceğini tahmin etmemiştim, Peyzaj Mimarlığı ve ŞBP hakkındaki görüşlerim hariç. Onlardan birini kazanmış olsaydım da kendi kararım olacaktı ama şu an yeterince mutluyum, insanoğlu yanlış bir karar alsa bile "bu benim...ben yaptım..." diyebilmeli ya da hata olduğundan çok kendi doğrusuymuş gibi sahiplenip benimsemeli kararını.

Sıktım... Çok yazdım.

Son olarak bugün saçma sapan bir arkadaşımın saçma sapan söylediği bir şeye üzülüp saçma sapan oturduk beraber yemek yerken. Utanmaz, bir de soruyor neden sessizsin diye, neyse ki durumu diğer arkadaşım kurtardı ama lanet olsun ki birinden nefret ettiysem ya da üzülmeme neden olduysa bir daha o insan hakkında iyi düşünemiyorum, beynimin kıvrımları savunma mekanizmasını devreye koyup o insanla aramda vadiler, uçurumlar, yanardağlar ekliyor ki bu kadar kasmasını korumaya yeterli olup olmadığını düşünüyorum.

Sağlık konusuna gelecek olursam, her kış zayıflıyorum, her yaz kilo alıp toparlanıyorum. Stres neden olmuş olabilir, vitamin takviyesi almam gerekebilir, yüzüme renk gelsin, sivilceler artıyorsa bir problem var demektir ya da sadece sivilcedir büyütmeye sıkmaya gerek yok. Tartılmam gerek, kan testi yaptırmam gerek, bütün bunları kampüste yapıp yapamayacağımı öğrenmem gerek ya da sağlık ocağı.

Yazı egolarımın tatmin olup hücrelerimin yaşadığı sarhoşluğun kusmuğudur, rahatsız olanlar için "dikkat! kaygan zemin".

1 DVD - Le Refuge -Film

Kapak Arkası: 

Mousse ve Lois birbirlerini deli gibi seven iki genç, zengin ailelerden gelen bu iki gencin ortak sorunu olan uyuşturucu onları ayırır malesef. Lois aşırı dozdan ex-olur ve Mousse hamile olduğunu öğrenir, Mousse kendi "sığınağına" saklanırken hayatı bir anda Paul ile kesişir, Louis'nin kardeşi. Hamilelik, Paul'le olan dostluk falan derken 85dk geçmiş oluyor. 

DnR'dan 3 dvd 10 lira kampanyasıyla alıp kuzenimin ağır eleştirileri altında "Torrent var!" demesiyle, "enayi miyim lan ben?!" şeklinde düşünmeme neden olmuştu ama şu an aldığım için mutluyum, iyi ki almışım hani.

Filmden not: Mousse ve Paul'ün hayatları bir anda kesişirken, uyuşturucudan arınmaya çalışan Mousse'un etrafında gelişen olaylara tanık olmak güzeldi ki normal bir sinema izleyicisi bu filme gitmezdi, gitse sıkılırdı "nerde aksiyon! nerde hareket?!" diye bağrışan insanlar olurdu ki hak veriyorum şu yüzden; hollywood'un saçma sapan senaryolarıyla birlikte gerçek olana yabancılaşmamıza neden olan süslü filmlerle donatılmış sinemalarımız sağolsun. Gerçek olana yabancılaşmadan bahsederken fantazmaları eleştirmiyorum ki en sevdiğim kategoridir kendi sinema konusunda. 

Francois Ozon'un cinsel mesajları: mesela Mousse'e içki ısmarlayan adamın hamile kadınlardan hoşlanması. 

Serge ve Paul'ün arasındaki eşcinsel ilişki, sonra da Paul ile Mousse.

Yönetmene Not: Ricky adlı filmi almak istiyordum ama param yok sayın yönetmen, DnR'dan bir indirim bekliyorum 5tl film ok ama öğrenciyiz abi, başka türlü kurtarsa keşke. Francois Ozon'un tekniğini falan merak ediyordum bu filmle başlamak iyi bir başlangıç sayılmaz kendi açımdan söyleyecek olursam ama yeterince başarılı, beklentileri yüksek tutup izlemeye çalışmadım, oldukça durağan, sakin fakat sürükleyiciydi, bir sonraki aşamada ne olacağını merak ediyor insan. Gereksiz karakter tanımlamalarıyla da sıkmamış, bilmemiz gerekenleri insanlar hakkında, anlattı ve bitirdi filmi.

http://www.youtube.com/watch?v=5yjiB6NewRo

Üniversitedeki Arkadaşlıklar Bir Garip, İki, Üç...

Düne kadar küs olduğumu ilan ettiğim arkadaşım bugün sabah hiç beklenmedik bir şekilde barıştı, barışma yöntemimiz de ilginçti. "öp barışalım" dedi, öptüm. Espri ile karışık "seninki kurşuna dize bizi" diye de ekledim. Küs olmak çok lanet pis bir şey ki zaten. Neyse okulu ekmek de tuzu biberi oldu diyim. 2 ders sadece.
Sınıf arkadaşımızın evine gittik ki ben bu kıza hastayım resmen, aşk falan değil, ne biliyim tavırları veya bakış açısı çok şey katıyor. Ben çok mu çocukça davranıyorum? diye de düşünmeme neden oluyor. Evet, çok çocuğum. 1 Aydır sakal tıraşı 2 aydan uzun süredir de saç tıraşı olmadığım için, tahmin edin halimi. Sakal gidince saçlı bir kafa kaldı sadece. Üniversiteye gidince uzatırım zaten havasında değildim ama uzuyor işte. Pek de üstüne gitmiyorum, yana tarayınca pek bir şekil oluyor.
Evdeki problemlerde gittikçe aşılıyor mu ne? Yok yani eğer öyle bir şey varsa biri beni dürtsün kendime geleyim, dünkü sıcakkanlı tavırlarımdan sonra olacak ki ev ahalisinin diğer yarısının bana karşı beslediği ve bitmek tükenmek bilmeyen önyargı boylu boyunca yarıldı, gemimiz su alıyor kaptan! Geminin batışı her zaman kötü son değil ya da kötü de ben çok Pollyanna'yım.
Arkadaşlarım geldiler geçen, sizin evin çok gergin bir havası var arkadaş durulmuyor burda diyince, hı hı durumuna geldim ki inanılmaz pahalı çevredeki apartlara göre.
Bir arkadaşımla konuştum bugün ki sadece bir arkadaş değil, künefecanavarım o, her buluştuğumuzda künefe yediğimiz için öyle bir lakap takabilirim sanırım. 30 dk konuştuk hemen hemen, 15dksı 50 kuruş vesaire. Muhabbet güzeldi, özlemişim.
Frankenstein'ı bitiremedim, yarısında bıraktım ama sınavlar yüzünden tabii bir de kendi aldığım bir karar Victor ile Franky'nin yüzleştiği sahne dünyanın hiçbir yerinde yok, kanım çekildi resmen. Onu atlatmaya çalışıyorum bir de, Franky'nin yalnızlığı, yaratıcısına duyduğu özlem, onu her şeye rağmen seviyor olması, terk edildi ya, benim bir iblise dönüşmeme izin verme dediği kısımda ağlamak geldi içimden, yapamadım.
Klasikleri okumayı sevmesem de bu tip klasiklere canım feda -ilkokul ortaokul öğretmen tavsiyesi kitaplar anladınız siz-


DIPSTIS not: Jingle'lı not :
Film çekmeyi kafama koydum bir kere ama şu 5 ay çok kısa bir süre, sonbaharı yaşamıyoruz burda, kamera desen yok, telefonla çeksem de anca eşe dosta izletirim, ne yapacağımı bilmiyorum ama konu sağlam görünüyor, hayırlısı.

Almanya'ya Gitmek veya Gitmemek, Gidememek ama Gidcem!

Bu hafta bir sürü dedikodu var anasını satıyım;
Kötü bir giriş yapmak benim elimde değildi, bu hafta hatta 10 gün boyunca ara ara yağmur, ara ara da sıcakla seviştik. Buraların tadı kokusu başka be Mustafa'm- kimin günahına girdim, kimin gözüne geldim! İkisinin de var olamayacağına inandırdım kendimi. Nazar mazar gelemem öyle saçmalıklara.
Neyse biraz ucundan anlatacak olursam, en yakın arkadaşım sandığım insan hiçbir sebebi yokken kıçını döndü gitti, üniversite çok güzel-)'^+%&/() neyse kişinin XX kromozomları taşıdığını yani bir dişi olduğunu söylemiş miydim? Arkadaşlığımız süresince kıskanır oldu, yok hep yanında olmamı istemeler falan -not: ilişkisi var- hala var. Neyse, o uzaklaştı, sınıftaki diğer bir kaç parmak sayısı kadar insan da ondan uzaklaşınca, bu kez de en yakın arkadaşım dostum bilmem neyim'e sığınmaya onunla takılmaya başladı, tüh! Ben bir hata yapıp arkadaşımdan uzaklaşınca bu kız yüzünden ki aynı ortamda bulunmak hoş değil falan kem küm! Bu kez diğer arkadaşımı kaybetme noktasına geldim. Toparladım neyse ki.
Vizeden bahsedeyim, ey ahali! Okul birincisi hala okul birincisi, yani geçemedim, yaptığım son hesaplara göre kızın beni geçmemesi için haftaya quizde kötü not alması gerekiyor. Kahretsin, keşke grip virüsü biraz daha uzun ömürlü olsaydı da sümüklü peçetemi ona verseydim, yüzüne yüzüne hapşursaydım ya da, şaka yapıyorum direkt ölsün ninjıajıjaıjgıasdj! nuri alço gibi gülemedim, coşkun gibi gözlerimi şey yapamadım.
Üniversiteye gidince yazılarımın daha düzenli ve edepli olacağını düşünmüştüm ki, saat gecenin 12sine vurmak üzere, bu saatler delirme saatlerim, beynime az giden bir hormondan dolayı inanılmaz psikopatlaşıyorum. Karanlıkta on parmak klavye kullanabiliyorum, karanlıktayım.
Vizeden sonra olanlar ise tam bir facia ; HASTALANMAK!
Sümüğüm aktı, aktı da aktı, durur dedik yine aktı, önünü alamadık o derece.
Bir ara sırf bekledim akınca görünüyor mu diye, dibimde oturmasan görünmez o kadar şeffaf, pıt diye damlıyordu.
Dersler hastalanmam üzerine gelince ben delirdim Partizip2 sen neymişsin be abi!? diye haykırasım var okulun önünde. Dediğim gibi quiz, vize ok şimdiye kadar problem yok, ortalamam hala yüksek ama partizip 2 leri anlamaya çalışırken beynim resmen şelaleden aşağı atlayan su samuru kıvamındaydı.
Her şey yolunda gitmesine gidiyor, dün Skyfall'a gittik arkadaşlarla 6 kişiydik. Sohbet inanılmazdı, okuldan başladık, geçen yılki durumundan girdik, olaylar, sınavlar, sohbet bitti yemek bitti. Filmi izledik. Film boyunca bazı sahnelere biz gülüyorduk, salon eşlik ediyordu. Aston Martin'i görünce "Ooooooaaa!" diye haykırınca arkadaşlarla bize eşlik eden insanlar da oldu, neden mi eşlik ettiler dedim çünkü 3 sn gibi bi süre ekrana bakıp ne olduğunu anlamaya çalışma sırasında araba-espri-aksiyon derken biz eğleniyorduk.
Arkadaşla PES'i alışkanlık haline getirdik ve bir kere bile yenemedim, çocuğu dövcem, şaka tabii.

Üniversite lise gibiymiş, bazı insanların IQ seviyeleri alınlarında yazmayınca taklitleriyle kandırılıyorsun, iyi taklit yapmaları iyi oyuncu olduklarını göstermez elbet ama şöyle bir şey var ki içinde bulunduğum durumdan sıyrılmanın mutluluğuyla tavana tırmanıp, balkonda aşağı sarkıyorum-

Almanya planları tam gaz devam ederken hocama durumdan bahsettim ve ilk defa hastanede geçirdiğim bilmem kaç sene işime yarayacak. Motivasyon mektubumda kullanabilirim, bu şekilde ordaki tecrübelerimden bahsedip aslında sadece notları iyi olan bir öğrenci olarak değil bir "hayat okulunu" okudum ağa mottosuyla Almanya'nın el değmemiş çikolatalarına değmeye gidcem, umarım olur, inşallah olur! Her gün dua ediyorum. 

Hamurumsu Kokudan Sıyrıldım da Geldim!

Selam millet,
Hamurumsu ve bir o kadar iğrenç kokuların arasından sıyrılıp geldim. Bana eşlik eden dişi karabaş'a da burdan selamlar. Beirut'un Nantes'i ile başlayıp A Sunday Smile'a kadar devam eden nameler eşliğinde yüründü bugün, kampüsten eve, 10 dk sürüyor -_- Belki daha az.
Quizler falan derken, quiz harici sınavım olmadığı için "quizler finaller ödevler projeler" diyecek yüzüm yok henüz.
At Yarışındaki Eşek blogun adı dimi, hikayesi de ne acıklıdır ama. At Yarışındaki Arap Atı oldum ben, cidden oldum hani. Sabah at akşam alsdkads şaka- görmezden gelin, mutluluktan yapıyorum bu kez. Ben sınıf birincisi oldum ağalar, bacılar, gardaşlarım, canlarım gelin sarılalım. Okul 2.siyim. Ne güzel dimi? Hayali bile güzelken gerçekleşmemesi için neden görmeyince tuttum yakasından bırakmadım da. İnanıyordum hep, belki de o yüzden. Birinci ile aramızda da uçurum yok sadece 1.5 puan gibi bir şey -_- Perşembe günü vizem var, bir bakmışsın okul birincisi olarak kapamışım bu seneyi, heyt gidi havamdan geçilmez o zaman da.
Bir zamanlar seyislerin itip kaktığı siyah gözlü eşek vardı, niohohhahaha o artık Arap Atı diye de tekrar ediyim. İnsan mutlu oluyor, deli gibi mutlu oluyor, hani sırf bunu anlatmak için geldim desem yeridir.
Dolabımda bayramın son gününden beri sakladığım boğma rakı duruyor, vize açıklansın öyle açıyım.
Deli gibi ders çalışıyormuşum ki, farkında olmadan çalışıyorum. Bir bakıyorum kitap üstünde tepinirken buluyorum kendimi.
Bu yaz Almanya'lardan bloga deli gibi foto atıyor olabilirim, detaylar Aralık'tan sonra kesinleşecek, bir başvurumu yapayım da. Almanya'ya gittikten sonra hakkım olan "Avrupada istediğin yeri gez" cümlesi ise beni benden alıp fezaya fırlattı resmen. Kendimi İspanya'da falan hayal ediyim, oooyyşş bana bişey oluyor.
Uzatmanın anlamı yok, okul iyi gidiyor, "bir sevgilim yoksa kollarımda, napayım inekliği dıttıdıdırıtıt!" diye de saçma sapan cover mı diyorlar ne deniyorsa öyle bir şeyle bitiriyim.

Diğer üniversite yazılarım için - alttaki etiketlerden "üniversite" yazana tıklanabilir, REKLAAAAMLAArrrdırırdııd! 

Quiz

Quizler açıklandı, girdiğim iki quizden de iyi notlar almışım.
Dün akşam üniversitenin sayfasını açtığımda ellerim titremeye başlamıştı bile. Sayfayı açtım kullanıcı adı parola derken, quizin  olduğu dosyayı indirdim. İsimler notlar, kötü notlar, korkunç notlar, iyi notlar, çok iyi notlar... derken adımı gördüm ve gözlerime inanamadım o anda. Deli gibi bağırmaya başladım, şimdilik bölümün iyi öğrencilerinden biriyim böyle devam etmesi için de elimden gelenin en iyisi daha iyisi çok iyisini yaparım umarım, yapabilirim. Notları görünce deli gibi bağırmaya başladım, annemi çağrıyorum falan. Twitter, facebookta quizin açıklandığını ilan ettim arkadaşlara, ondan sonrası da eğlenceli dialoglar.

Bayram=Tatil=Fazladan uyku, anne yemeği, ev sıcaklığı, sıfır ev arkadaşı gerginliği...

Selam millet!
Memlekete dönenlerden biriyim ben de, tahmin ettiğim gibi gidiyor her şey. Iyi kötü bana kalsın. Bugün saat 9 otobüsüyle dönmeden önce aparttan kızlar çıktılar bavullarıyla. Normal!
Otobüse gidebilmek için servisi bekledik kardeşle, otobüse yetiştik. 28-29 sol tarafımızda ise aparttaki kızlar. Önce kısa süreli şaşkınlık yaşadım, sonra da önceki akşam formatladığım hafıza kartıma doldurduğum Death Note animesine gömdüm kafamı. 2 yıl önce izleyip öss belası yüzünden yarıda bırakmıştım, kazanamamıştım buna rağmen. Animeyi bırakmasına rağmen kazanamadıııığğğ!!! Neyse, müzik film derken, İspanyolca öğrenmeye de karar verince ki çok hızlı oldu. Rusçaya zaman ayıramam ama grammar olarak İspanyolca daha yakın görünüyor. Önce Almancayı öğren evlat, gerisi gelir diyenler, haklısınız ama ne biliyim günde yarım saat ayırsam, okula giderken de podcastleri dinlesem yeter gibi. Şimdilik tabii. Bunun yerine Almancaya yüklenmem gerekecek ama. Quizler açıklanmadı hala 2si de iyiydi, ortalama olarak 20lerdeyim 25te. Bir AA değil. Sağlık olsun demeyecek kadar gözüm dönmüş AA alacağım günlerim de olacak umarım. Tabii ki sadece iyi not alıp ders geçmeyle okunmuyor şu meret, hadi derslerin iyi ama bir iki kelimeyi biraraya getiremiyorsun ne olacak? İkisini aynı anda götürürüm. Üyg'den de kaldım sanırım, tam emin değilim, bir iki değişiklik yaptım da kabul edildi mi acaba diye kara kara düşünüyorum sadece.

Tatil bana iyi gelsin. İyiyim ama yorgun sadece.
Bayram kutlu olsun.

Film İzledim, Sinemada. Tablet denedim Ordaburda.

Selam selam,
Umut neden film izlemiyor? Neden bizi sıkıcı üniversite hikayeleriyle geriyor? Ekonomik kriz, savaş, açlık, yolsuzluklar yetmemiş gibi bir de senin derdini mi dinleyeceğiz be adam!
Diyenler var içinizde.
Nerden çıkardın oğlum, hah yine depresif ataklara girişmişsin, yakışıyor mu ha?
Diyenler de var.
Benim de diyeceklerim var tabii, blogu kapatı... şaka yapıyorum. Bunu denemiştim birkaç kez, hep geri döndüm.
Okuldan bahsediyim, film var yanında Bon a'petit! -bakmadan yazdım doğru mu yazdım?-
Okulda her şey güzel gidiyor, arkadaşlarım gittikçe sorunlu insanlara dönüşmeseler daha güzel olacak her şey. Ben böyle sevgi pıtırcığı gibi koridorlarda seke seke koştururken, onların koridor boyunca duvara kafalarını sürtmelerini izlemek hiç mutlu etmiyor açıkçası. Hal böyle olunca 10 gün sonra her şeyin daha normal olacağı ve bayram tatilin bütün ülkem adına huzur, barış... temenni, sağlık. Afedersiniz, kafamdan tam da bunlar geçiyordu. Arkadaşlarım, iyi insanlar. Çoğu iyi. Kötü olanlarla da muhabbetim yok, var ama selamdan ileri gitmez.
Derslere gelecek olursam eğer, Sabah saat 8.00 Almanca, Öğlen saat 13 Almanca, Almanca sabah, Almanca akşam. Almanca her yerde! Eskiden bisküvi paketlerinin arkasındaki İngilizce yazıları çevircem diye yırtınırdım ki o zamanlar 10 yaşlarında falandım, yalan değil. Inredients-İçindekiler-Muhteviyat, yaaa işte böyle.
4. sınıfta İngilizce'yi sevdim, 5. sınıfta sadece hocadan nefret ettim. 6. oldum hocaya bayıldım. 7 de aynı. 8'i hatırlamıyorum. Liseye gittiğimde, ODTÜ'lü genç bir kız gelmişti sınıfa, yaşlı hocamın eski öğrencisiymiş. Kız %99 yaparak kazanmıştı ODTÜyü ben de bir gün ODTÜde okurum diye can atmıştım, dil öğrenmek güzeldi. Hoca sayesinde daha da güzel hale geldi. Dönemi İngilizce 1.si olarak bitirmiştim. Sonrasını biliyorsunuz.
Bunu neden anlattım, doğru yerdeyim sanırım ama yanlış zamanda :). Zamanın doğruluğuna inanmadım hiçbir zaman, doğru yer vardı ama doğru zamanda hiç bulunamamıştım.

Sinemaya gittik kardeşle, Teknosa'da tablet denedik, hoşuma gitti de hiç ergonomik değil. Asus'un klavyeli tableti desen, yavaş gibi ne biliyim. Şimdilik malesef bir laptop değiller, ama yapacak bir şey yok. Okula götürülebilecek bir laptop (<1.5 kilo) desek onlar da 2000 lirayı aşan fahiş fiyatlarda. Neyse, Samsung note tableti gördüm, iyice bir denedim. Alışabilirim. Alabilir miyim bilmiyorum ama bir göz kırpıyor kenardan. Apple ürünlerini tamir ettirmenin maaliyeti ve aksesuar çeşitliliğine rağmen fiyatların başını alıp gitmiş olmasından dolayı sevmiyorum. Garanti süresi 1 yıl! Oha çok uzun bir süre(!) peh!

Filmden bahsedeyim.

Filmin adı Looper, Joseph Gordon Levitt, Bruce Willis ve Emily Blunt gibi sağlam oyuncuların bir arada olduğu aksiyon, dram karmaşası ve tam bir bilimkurgu sayılmasada salata'daki sirke kadar da bilimkurgu vardı.
Joe(Joseph) adındaki adam Tetikçidir ama bu bizim bildiğimiz tetikçilerden değil. Gelecekte bir zaman makinesi inşaa edilmiş ve bu zaman makinesi anında yasaklanıp mafyanın eline geçmiş. Mafya da bu makineyi gelecekteki öldürdüğü insanları geçmişte tuttuğu tetikçilere öldürtmek için kullanmakta. Hal böyle olunca tetikçiler de bir süre sonra yaşlanıyorlar, hatta ölüyorlar. Gelecekteki hallerini döngüyü tamamlamak için öldürmek zorundalar. Ama Seth ve Joe döngüyü tamamlayamaz.
Seth'in başına gelenleri izlerken dehşete kapıldım.
Joe, döngüyü tamamlamak için gelecekteki halini yani Yaşlı Joe'yu(Bruce W.) öldürmek zorundadır. İnanılmaz bir kovalamacaya şahit olup, Sarah(Emily Blunt) ve oğlu Cid'in yaşadığı çiftlikte biraz mola veriyoruz. Orda yaşananlar bana kalsın. Bırakalım geçmiş veya geleceği düşünmeyi anın tadını çıkaralım, haydi Hippieler sizin için geliyor, elleri göreyim elleri - Jefferson Airplane - Somebody to Love


Bu arada kendini ünlü sanan birkaç twitter orospusuna diyeceğim vardı da çok sinirliyim, hippie'liğim hümanist duygularım resmen şeytani dürtülere yenik düşüyor onları görünce, görmemeye çalışıyorum.

Üniversiteden Bahsetmeye Devam

Üniversite öyle bir şeymiş...
Dediğim zamanlardan bir tanesi ki çok ilginç veya ultra sıradışı değil. Dışarıda kaldım dün. Bildiğin arkadaşta yatıya kalmak.
Dün Türkiye maçı vardı, "milli maç harici maç izlemem" elit görünümlüler size sesleniyorum ben izleyemedim onu da hani. Onun yerine arkadaşlarımla birlikte takıldım, sahil boyunca yürüdük. GS-FB-... meydanları vesaire derken, bizim sınıfın psikopatlarına denk geldik. Arkadaş da diyor "bu bizim deli değil mi?" diye. Gecenin karanlığında insanları teşhis edebiliyor. Neyse, takıldık biraz gruba sonra dağıldılar tabii. Biz de km'lerce yürüdüğümüz yetmemiş gibi birkaç km daha yürüdük. Google maps sağolsun, yardımcı oldu bu konuda. Dönüşü de var bunun, bir kaç km de ordan hesap yetmiyor.Dönüşte bira aldık, zaten yorgunuz, benim direkt uykum geldi, kaslarım gevşedi ama sızmadım. Müzik, sohbet, gırgır şamata. Üniversite arkadaş olmadan liseden farksızmış bunu gördüm, ilk gününden beri üniversitenin, beraber takıldığım arkadaşım. Ev arkadaşı da aynı sınıfta zaten. Neyse sabah olmadı mı oldu tabii, günün bir kısmını da benim evde geçirince güzel hoş vakit geçirdim.

Bütün bunların ertesi günündeyse sıkıntıdan ölünüyormuş. İnternet inanılmaz yavaş, buna rağmen Facebook'a yazıyorum sıkıntıdan, fotoğraf yüklüyorum. Açlıktan ölmek üzereyken, sucuk kızarttım, üstüne bir de aynı yağda patates domates kızarttım, sucuk ekmek yaptım, arasına turşu ekledim. Bitirmek için direndim, direnmemle birlikte midem isyanda tabii. Motoru bozuk mikser kıvamında sesler çıkarıyordum bütün gün. -Tabii birleştirirsem eğer bugünün sabahı da karınağrısından duramaz haldeydim neyse ki öyle abartılı bir sorun yoktu. Kusmadım, sindirim sistemim şu an için stabil.
Çarşamba günü Quizim var, şans dileyin, ihtiyacım olacak. Dikkatsizliğimle savaşmam da gerek tabii :)

Bölümün İneği Sagt : "Hallo!" - Delirebilirim

Bugün pek bir şey olmadı ama şunları anlatayım ;

-Bölümün ineği olmayı başardım, evet ben. Geçmiş yazıları okumuş olanlar bilirler ygs-lys zamanlarımı. Hocalarımın benden iyi şekilde bahsediyorlar, bir Atyarışındaki diyorlar başka bir şey demiyorlar -atmaktayım- dün derse başlamadan önce hoca adımı söyleyince "aman yandım, yine ne yaptım ben yea?!" diye geçirirken aklımdan, "helal olsun, aferin!" diyince hoca "ooh Mein Gott!" dedim içimden. Moodle denen sistemden bahsediyim, öğrencinin derste ve ders dışı diğer materyallerde gördüğü araştırmaların internet hali, hocalar her tıklamanızı, yanlışınızı takip ediyorlar. Ders çalışırken anneniz veya abiniz-ablanız hiç başınızdan ayrılmadıysa bu sisteme alışık olabilirsin, biri sizi gözetliyor hissine kapılıyorsunuz ama rahat olmakta fayda var.
Bendeki "amaaan, yanlış yaparsam ne olacak" diyip, ipucu da alıp, hatta yeri geliyor kitap bile karıştırıyorsanız sistem faydalı gerçekten. Hocalar da bu sisteme gerçekten önem verince, ben de bilgisayar başından ayrılmayan biri olunca evet inek oldum. İnek olmak istiyordum zaten, oldum da hani. Hiç mi dışarı çıkmıyorum? Çıkıyorum ama sabahlamıyorum en azından. Güzel şeyler olacak öyle devam edersem, hadi Tschüss!

Schei§e! -Utanç içerir-

Yoklama kağıdı önüne geldiğinde, isminin karşısındaki kutuya imza atılmadığını gören AYE delirir, hoca karşısındadır ve aynen şöyle haykırır : "Schei§e!". Sınıfın sessizliğe bürünmesi ve hocanın napacağını bilememesiyle birlikte arka plandaki gülüşmelere hoca da eklenince, utancından yerin dibine giren AYE dersten sonra hocadan özür diler.
-Akıl mantık almıyor artık, bu sene bitmeden delirmezsem iyidir. Ders de çalışıyorum, Rammstein dinleyerek -şaka, dinliyorum tabii ama ders amaçlı değil-

Dersin sonlarına doğru stajyerin sevimliliğiyle eriyecek kıvama gelmiş olmak da ayrı bir mesele zaten.

Ich liebe Deutsch, ich liebe Stajyer!

Quiz Vardı Bir Adet; Sıcak, Yağlı ve Yanmış.

Şimdi şöyle ki ;

-Üniversite =değildir Lise buna çoğumuz katılıyor ben aradaki ayrımı sadece etraftaki insanları gözlemleyerek yapıyorum.
Sıkıntım şu; başta her dk "nereye kayboldun?" "kafeye gel" mesajları atan arkadaşlar ayrı gayrı takılmaya başladı, durum düşündürücü ama üzerine kafa yormaya değmez.

-Quiz var bir de;
Dikkatsizliğim yüzünden mahvoldum diyebilirim ki sadece 1 soruyu tam bilmiyordum o da 2 puandı SCHEI§E!!! mahvolmak sayılmaz gerçi 25 üzerinden 19.5 gibi birşey alacağım sanırım, bunu da 4 ile çarparsak 78 yapıyor bir AA değil. 

Anne, Alışveriş Arabasında Adam Var! :-{

Dün alışveriş arabasında gezdim koca marketi- Hipermarkt-, acayip eğlendim.
İnsanların şaşkın bakışları, gülmemek için kendini zor tutanlar, çocukların şaşkın ve özenen bakışlarına bile maruz kaldım, bütün bakışlara bakarak karşılık verip eğlendim. Çok eğlendiğimi gören "big brother"lar ki onlar her yerden izlerler, bir güvenlik görevlisi gönderdiler. Kibarca "onlar sizin ağırlığınızı taşıyamaz, başınıza bir şey gelmesini istemeyiz." şeklinde uyardı, umurlarında değildim onların tek derdi yere düşersem ve market içinde başıma bir şey gelirse dava açabilecek olmam sanırım ki açamam sanırım, devam etmek istedim, etmedim tabii.
Alışverişin inanılmaz bir ağırlığı var onu öğrendim. -Poşetler değil.
Alışveriş sepetinde 20 yaşlarında birini görürseniz şaşırın belli etmeyin ama güvenliğe de şikayet etmeyin. -Kameradan izlemişler, marketin kara listesiyim artık! :D
Bukkadar eğlendim.

Okuldan Bahsettim Biraz -Almanca cümle içerir-

Artık üniversiteli oldum ya hani, böyle sanki bütün ergenliğimden bir anda sıyrılmış gibi havalara girmeler falan, şaka yapıyorum.
Okul nasıl gidiyor?
...başlığıyla başlasam sonu gelmez, eminim. Hazırlık Almanca M.-Tercümanlık, öeeh yazması da uzun hani ama okuldaki adı Çeviribölümü? Schei§e!
Okuldan bahsedecek olursam eğer;
Bugün ikinci haftamız, sınıfa adım atar atmaz zaten Facebook'taki gruplardan sohbetim olan bir çocuk vardı. Onunla takıldık, sonra biri geldi, sonra birileri geldi, sonra kalabalık olduk.
Eğlenceli, dersler mesela Almanya'da ilkokulda okuyormuş havasında, hocalarla dialogumuz mükemmel. Hocalara Frau/Herr+Soyad şeklinde sesleniyoruz, Türk hocalara da sesleniyoruz ama bazen arada işte "HOCAM!" dediğimiz oluyor ki ileriki zamanlarda olmaması gereken. İlginç ve bir o kadar eğlenceli oyunlarla da pekiştiriyoruz. Mesela bugün, partnerlerimizle bir dialog hazırlayıp tahtada canlandırdık. Tamam her şey yolundaydı "tahtaya çıkana dek" unuttum ne diceğimi, elim ayağım dolandı da sonu güzel oldu.
Blog alemi ne var ne yok bakalım? Wie geht's ulen? Was machen sie olüüm?
Öyle de şeyler öğrendik, grammar korkunç geliyordu lanet geliyordu ama korktuğum kadar var evet, sustum. Üstesinden gelebilirim, düzensiz fiiller İngilizce'de de var neyin hesabını yapıyor insanlar anlamıyorum.
Bugün mesela Aladdin und die Wunderlampe'yi deftere yazdım kendi imkanlarım doğrultusunda çevirdim, eğlenceli iş. Kitabı da hocadan aldım, dediğim gibi dayanışma max düzeyde, kursa gidelim mi? diye sorduğumuz hoca "ne kursu, gelin ben yardımcı olayım" diyebiliyorsa ben ellerinden öperim o hocanın.
Kusura bakmayın ama çok övüyorum bölümümü de hocalarımı da falan ama Anadolu'daki bazı üniversiteler ne şartlarda eğitim vermiyor biliyoruz çoğumuz sanırım. Sayısal öğrencileri -mühendislik vesaire...- okuyanlar mesela, tahtaya yazılan çeşitli formülleri deftere geçireceğim diye yırtınıyor falan ya hani. Zor arkadaş, mühendislik canım ülkemde çok güzel uygulanmıyor, bu yüzden seçmedim, okuyabilirim ama tamamlar mıyım? Bu soruyu sorunca da kendime, şartları da gözden geçirince, ı ıh buradayım ve mutluyum.

the Strokes - Room on Fire ve Nirvana - Dumb çalıyordu radyoda. I ıh başımın ağrısı geçmeyor, gidip internet cafe'de prototype 1-2 oynayayım da biraz dağıtıyım.

Okul, Ev, Rakı; I am Back!

Okula gidiyorum ben, uzun zamandır film izlemiyorum. İzlediğim son film Exam'di, filmin sonunda sinir krizi geçirebilirdim.
Okuldan bahsedeyim biraz;
Alman hocam ve diğer 2 hocam da artı olarak stajyer ve Türkçe bilmeyen dünya tatlısı güzel ve güzel yani, hocamla da mutluyum hani. Sınıf da gırgır şamata, tabii şimdilik. Pandomim'den tutun, birbirimize top fırlatmaya kadar çeşitli aktiviteler içinde buluyorum kendimi. Eğleniyorum da. Mutluyum.
Arkadaş olarak da aslında 4 kişiyiz şimdilik, ileride ne olur bilinmez. Mutluyum bu insanlarla takılmaktan.
Evim de var, aslında apart. 4 kişi kalıyor bir dairede. Her odada iki kişi, döşenmiş falan. Tüpten kar edelim diye elektrikli ocak aldık, fikir benden. Tüp hariç hiçbir şeyi biz ödemiyoruz. Ev arkadaşlarım da rastgele tanıştığım insanlar ama çok iyi anlaşıyoruz, biri yemek yapar, diğeri gülmekten öldürür, öbürü de garip komşularıyla birlikte mutlu mesut.
Neden yazmadığımı merak eden olacaktır hani ;
Yazarken mutluydum ben, şimdi ise mutlu eden başka şeyler var, kafamı meşgul eden. Bu yüzden okuldan başka kimseyi ve hiçbir şeyi umursamıyorum. Hazırlığı geçtikten sonra da mis gibi olacak her şey, şimdikinden daha iyi mi olur belli olmaz ama güzel olacak.
Şimdiye kadar köpek güzellik yarışması izlemek dahil, 2 etkinliğe izleyici olarak katıldım. Diğeri world offshore championship.
Eğleniyorum ben, kafanıza göre takılın. Anlatacak şeyler var tabii ama 2 duble boğma benim zihnimi açıyor resmen, bugün bebek gibi uyurum. Ek olarak da dayımdan yürüttüğüm 1litre boğmanın da hesabı olmaz sanırım, tanrım affet! ;)

Kayıt -Üniversiteli Oldum sanırım-

1. Aşama Pazar; 
Otobüste 2 kuzen, 1 anne ve ben 4 kişi Mersin'e gidiyoruz. Tabii otobüste bizden başkaları da var. Kuzenin muhabbet kuşu 4 saat boyunca susmadı.
Otobüs Terminaline yetiştikten sonra derin nefes alındı. Eve gittik, 4 saate rağmen yolculuk işkenceydi. Zaten gece boyunca uyumamıştım, otobüste de uyuyamadım, evde de uyuyamadım.
Mersin Forum'a gittik, Avm'lerden nefret ediyorum, Forum denen BigBro Avm'lerden daha çok nefret ediyorum, alışveriş yapmak için bu kadar alanın işgal edildiğine inanmıyorum, her kesime hitap eden ürünler olmasını beklerken %50 indirime rağmen her gün iki öğün kısmama neden olacak hatta hiçbir şey yemesem bile toplayamacağım şeyler vardı. D&R'a girdim, dandik kitaplar kısmından sıyrıldım fantastik edebiyar derken Frankenstein'ı buldum, manyak gibi sevindim, etiketi görünce derin nefes aldım ve attım sepete anasını satiyim.
Bu avm maceralarından önce ev bakmıştık, 800 liraya mis gibi döşenmiş 1+1 ev vardı, tabağından havlusuna bir insanın ihtiyacı olan her şey, max konforla döşenmişti ev. Tabii ki tutmadık evi ama insanın parası olacak, deniz manzaralı salonu ve balkonuyla mis gibiydi allah belasını.
Pazar günü öyleydi.
2. Aşama Kayıt günü - Pazartesi Eylül 3
Okula ilk gidenlerden olacam diye yırtınırken sınıfta gördüğüm öğrenci sayısı 20'yi geçiyordu, annem de durmadan arıyor tabii. Mesaj çektim, geç kalacam diye. Neyse, kimlik fotokopisini okulda çekerim yea diyip gidince bir de orda zaman kaybettim, dolmuşta anlamsız şekilde göz göze geldiğim genç kızla fotokopiye giderken aramızdaki ilginç sohbet görmeye değerdi. Fotokopiye mi gidiyorsun? Dolmuşta karşılaşmıştık dimi? Nerelisin? Ev tuttun mu? - Felsefe okuduğunu öğrendiğim genç kız beni fotokopi makinesi ile başbaşa bıraktıktan sonra beklemeye koyuldum ama gelmedi, kayıt için geri dönmem gerekiyordu kızı her şekilde bulurum ben, aynı fakültedeyiz sonuçta.
Önceki gün annemi arayan yurt görevlisi genç adam annemi tedirgin etse de sorun olmadığını bir şekilde anlattım. Kayıt günü de peşime takılan biri ise "nerelisin? seni arayan oldu mu yurt için? adı neydi?" gibi sorular sorunca da kafamdan "nasıl bir şe bu laaaaAAN?!" diye de geçirmedim değil. Bölümümü sordu, tüh şansa bak kardeşi de benimle aynı bölümdeymiş, anasının gözü! Yurt için ısrarcıydı adam, peşimi bırakmaya da niyeti yok gibi görünüyordu nazikçe "ben kayıt işlemlerimi halledeyim, yurt konusuna ailem sıcak bakmıyor" dedim ama bu onu durdurmadı, kapıdan içeri sadece öğrencilerin alındığını öğrenince adam önce ısrar etti güvenlik görevlisine sonra da "ben seni burda beklicem" diyince, ööeeh kurtuluş yok mu senden adamım, ha?! dedim yine içimden.
Kayıt işlemleri tamam, sınıftan dışarı çıktım, merdivenlerden koşa koşa inerken facebookta tanıştığım arkadaşı gördüm, aynı bölümdeyiz. Şaşırdık ikimiz de, selamlaştık, hayırlı olsunlar, bol şanslar diledik ve ayrıldık orda.
Ben okuldan çıkar çıkmaz o adamla tekrar karşılaşmamak için dua ettim resmen ama peşimi bırakmıştı. Biliyorum biliyorum, okul açılınca fakültenin önünde onun gibi onlarcasını görecem, umrum değil.
Annemle kuzenimi arıyordu gözlerim ama ortadan kaybolmuşlar, arayınca da bana ev bakmak için dolaştıklarını öğrendim. Deliler yea! Gittikleri ev-apart?- da arkadaşımın tavsiye ettiği ve memleketten insanların ailece yönettiği hoş ve sıcak bi yer. Şansa bak ki orayı tuttuk, balkonum var, denizi göremiyorum, ders çalışmak için ideal olduğunu düşünüyorum ki evet öyle, okulun da dibinde. 2 kişi kalma konusunu aşabilirim, aynı odada kalamam normalde yabancılarla ama alıştım ; 1.si - Hastahane, 2006 yılının sonlarında hastaneyi ayağa kaldıran Umut kişisi, tek başına kalmaya ikna eder Profesörleri. Bir süre sonra mecbur kaldığında ise elinden bir şey gelmez ve alışır böylece. Yine 2006'nın garip günlerinden sonra kardeşimle aynı odayı paylaşmaya başladım. Hea, aynı odada kardeşle kalmak var bir de bir yabancıyla, eegh alışırım.
Neyse, maddi olaylarla çalkantılar yaşayan garip ailemin, bu kayıt olayıyla biraz yüzü güldü sanırım, en azından umarım.
Pazartesi günü en dolu yaşadığımız gün, ailemizin uzak fertlerinden biri görüşmek isteyince bizimle, reddedemedik tabii. Yine Forum'a gittik, dondurma falan derken. ToyzShop'a girmeden ölürüm de dönmem burdan, diyince. Biliyorum +7 olamadım henüz. Daldım içeri, maketlerin olduğu yeri kurcalarken bir adet shelby cobra aldım, 14 liraya, daha büyükleri vardı, gözlerim Charger R/T aradı ama yoktu. Dodge ile alakalı bir tek Viper Srt vardı, büyük ve pahalıydı, etiketi görünce gözlerimden süzül... şaka tabii ama 85 lira allah belasını!
Derken bugünü sonlandırmak istemeyen ben, bileti ertelettik ve Mersin Marina'ya gittik, öğle yemeğinde tantuni yiyip yeminimi bozunca, yine acıktım ve bol yağlı iskendere acımadan daldırdım çatalı. Kuzen sayesinde tanıştığım futbolcu, aldığım forma, mükemmel zaman geçirdim. Hayatım en güzel 2 günüydü.
3. Aşama Dönüş- Anlatacak bir şey yok, Mersin'e giderken telefona attığım 6 legend of korra bölümünden ilk 3ünü izledim, diğerlerini iyi ki dönüşe saklamışım, çalışsa da adam gibi oynatamayan kişisel ekran bok gibiydi. Telefonu şarj etme şansım hala vardı en azından. Memlekete yetişince sıkıntıdan ölmeye başlayınca milyon tane fotoğraf çektim. 100'e yakın.
Güzel bir başlangıç yaptım, güzel bir devam için yeşil ışık olur umarım.