Olimpiyat vs İş -İş Buldum!

Merhaba, bugün günlerden Cuma, ve bazı insanlar mutlular.
Onlardan biriyim, şanslıyım.
Hava nispeten güzeldi, tipik.
Ders nefes egzersizleriyle başladı, gün ise mide gurultusuyla.
Dün elektrikli ısıtıcı sırt üstü pozisyona getirip-devirmek diyorsunuz ben ise uzatıyorum- üzerine de minik lahmacunları-onlar kaytaz böreği diyorlar- dizdim. Çok güzel ısındılar. Çok güzel de yedik, ben ve oda arkadaşım. Dün yatcazkalkcaz dedim, şarkıya eşlik bile ettim, Lotus Flower'daki Thom Yorke gibiydim, sonra da Mor ve Ötesi - Oyun Bozan, yatıp kalkmaktan iyidir diyip, sobanın-siz elektrikli ısıtıcı dediniz ben de- yanına çömelim, içine düşen minik et kırıntılarının cam üzerinde kararmasını seyrettim. Dehşete kapıldım, sonra düzeldim, uzun sürmedi. Yeşil çay içtik beraber, sürekli yeşil çay içiyor başka alternatiflerimiz de var café(onlar öyle diyorlar) gibi ama yapmadık, etin yanında kahve içilmezdi çünkü, yeşil çay mı içilirdi peki?
Doydum. Elhamdülillah dedim, yatıp kaltığım sonra hop orda olduğum için tövbe ettim, imana geldim.
İşin kötüsü ne biliyor musun? Kötü olan şeylerin abartılması, böylece daha popüler oluyorlar, olsunlar. Arada beynimden soyutlanıyorum, kafatasım boşalmış gibi hissediyorum.
Mektubum gelmedi. Ben atarım.
Cuma'ya devam...
Dersler Cuma günleri iyi-eğlenceli fakat enerjim minimum oluyor, uyanma isteğim bile köreliyor bazen uyanmıyorum. Nefes egzersizleri yapıyoruz, diyaframı şişiriyor ve sonra serbest bırakıyoruz. İşin güzel tarafı aç karna alkol almış gibi oluyor kafa, alın size yöntem -Güzel kafa için, O2 çekin!-
Şöyle bir şey de var;
Akdeniz Olimpiyatları için başvurumun onaylandığından ve bugün mülakatım olduğundan bahsetmiş miydim? Evet, muhtemelen, yani sanırım unuttum.
Bugün mülakata gittim, Alman sporcu yok, Arapça mı İngilizce mi senin için daha iyi, dediler. Arapça dedim, mülakata girdim ki, "bir sorun var!!!" dedim. Suriye'nin olimpiyatlardan çekilme ihtimalinden bahsettim, neyse ki Lübnan var, bana her türlü ekmek çıkar diye düşündüm. 5000 sporcu yerine 6xxx sporcu geleceğini duydum. Organization -Fransızca mı o?- büyük!
İkileme düştüm!
Organization vs Antalya-Otel-Touristen!
Hocamla görüşmem gerek, dedim. bir sorun var!!! dedikten sonra. Oysa ne mutlu olmuşlardı yeni bir gönüllüyle tanıştıklarına, ben de mutlu olmuştum, insanlar çok sıcaktı ve kesinlikle "mülakat canavarı" titremelerimi göremedi bu sefer, içimde yaşadım hepsini.
Hocamla görüştüm, ve Otel'de çalışmam için bir şekilde "tavsiye mektubu" benzeri aracılığından faydalanabileceğimi duyduğumda, ben çok MUTLUydum! Az önce annemi aradım, o da mutlu oldu, herkes mutlu olsun ben İŞ BULDUM!
Dil öğrenmeyi geçtim, bir şekilde kendi paramı kazanıp kendi yolumu çizebileceğimi düşününce ben deli gibi MUTLU oldum! Artık kendimi "yetersiz-disabled-behindert" hissetmiyorum, öncesinde de hissetmiyordum, fakat yetişkinlik ve ergenlik arasında sıkışıp kaldığım bu dönemlerde ne hissettiğimi kendim bile kestiremiyorum.
Güzel şeyler hep var olsun, denge biraz kötülükle sağlansın, kötü olan şeyin adı -ihanet, dedikodu...- olmasın, -yorgunluk, açlık, stres...-olsun. Şu an açım yorgunum ve biraz stresliyim, Freud çok haklıydı, o her zaman haklıydı ama miktarından emin değilim sanırım.
Hocama kartpostal borcum var, atarım, memnuniyetle!
...mit freundlichen Grüßen, derim ve bitiririm.

Beyin Kusmuğu -Açıklama

Selam, dün yazdığım yazı pek bir "yazı" olamadı. Bu yüzden biraz üzerine konuşup sakin kafayla öyle anlatmaya çalışayım derdimi ;
Bu ara yine depresif moda girdin sen, demeyin öyle bişey yok, varsa bile yalandan hani. Şaka bir yana dost sandığım insandan gizliden gizliye kazık yiyorum ve bunun farkına varmak için paranoyak olmam gerekiyormuş. İnternet cafe'ye gittiğim günlerden birinde, sanırım Pazartesiydi, Facebook'uma giremedim. Çok komikti, allah allah sakar mıyım da yanlış tuşa mı basıyorum diye de düşündüm hani. Bir kaç kere denendi olmadı. İyi dedim parolayı değiştirme zamanımız gelmiştir, ne kadar hesabım varsa parolasını değiştirdim. Hack olayından sorumlu olan bir tek kişi var etrafımda o da "dostum" dediğim. Çünkü malesef bana bu tip şeylerle ilgilendiğini ve birinin Facebookunu halihazırda hacklediğini göstermişti. Ucu bana da dokunacakmış.
Soracaksınız, nerden emin oldun? Blog arkadaşım bir denem "reyüz" dediğimle eskiden Re-l'di kapattı gitti; Bu adam hakkında konuşuyoruz, güya dost olan hani. Hack olayı da şöyle, zaten hesabımın şifresini biliyordu, bankakartımın bile! Salağım ben. Neyse, zaten hesabıma girilmiş, tavırlar alındı okulda, şaşırmadım. İyi dedim  ortada hiçbir sebep yokken tavır alan birini gördünüz mü? Ben görmedim. Büyük ihtimalle, adam hesaplarıma sızıyormuş günlerdir, ben ve re-l'in konuşmalarını görmüş onun hakkındaki ve de tavır almış. İyi, Sherlock Holmes olsa bu davayı nasıl çözerdi?

Bugün günlerden Perşembe ve saçlarım uzun.

Şimdilik her şey yolunda, olması gerektiği gibi her şey, her şey çok normal! Önceden neden böyle değildi? Pişman da değilim, dediğim gibi "Üniversite Amacına Ulaşmalı!" kitaplardan öğrenemeyeceğimiz şeyler var mesela, onları da deneyimlemek zorunda kalıyoruz bazı zamanlar, o zamanlar da bunlardan biri sanırım. İyi oldu böylesi, kafam acayip rahat. Arkadaşım da yok! Okulda konuştuğum hiçkimseyle dışarıda görüşmüyorum artık. Bu sayı çok azdı zaten, şimdi ise 0'ya yaklaştı. Herşey 1'e yaklaşırken ben 0'a yaklaşıyorum, bütünden kopmaya kendi başıma kalmaya her şeyden önemlisi kendi başıma bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Bunu yaparken arkadaşa-eşe-dosta hele bir de yalandan dolandan olana ihtiyacım yok, ayak bağı oldunuz şimdi siktirmeden gidiniz lütfen, o kadar kibarım ki...

Beyin Kusmuğu

Nisan Kapımızda! Herkes sığınaklara!
Biri sunum biri vize olmak üzere 2 sınavım var Nisan'da, Finalin de Mayıs'ta olduğunu düşünürsek-3 Mayıs- iyice toparlanmaya ihtiyaç var.
Artık arkadaşım yok millet, narsizmin ne olduğunu en somut haliyle gördüm, dostum-kardeşim diyip güvensizlikten hesabımı hacklemeler, kendince yargılarda bulunmalar ve diğer bilimum baş ağrısı sebebi olay.
KURTULDUM!
Tanrı korusun, İsa'nın çarmıhına ben geriliyordum, az kalsın!
Üniversitede olmaz yahu, lisede miyiz, ergen kafası, at gözlüğü, domuz tırnağı, maymun sidiği...
Bütün bunlara ne gerek vardı?
Ok, kafamda profilini "egoist sanıyordum narsistmiş! :O" oluşturduğum ve ne olursa olsun zarar görmemek için arkamı kolladığım insan, zarar veremeden siktir olup gittin ya, HELL YEAGĞĞĞH diyorum! Bye bye happiness, bye bye loneliness, ya da tam tersi welcome. Kardeşim? Benim yeterince kardeşim var, git kendine başka kardeş bul, kanka mı? hahaa komik. Dost? İhtiyacım yok. Hem ne demiş Sn. Atay "Bir dostun varlığı güzel bir şeydir; fakat bir dosta ihtiyaç duymadan yaşayabilmektir önemli olan."

Bu yazıyı sıçmıklı beynimin, dar kanalizasyonlarının, kokuşmuş organizmalarının bir feryad-ı figanı olarak görüyorum, arz ediyorum!

Olay Yok, Sınav Var

Selam, bugün günlerden Perşembe ve 21 Mart, ben çarşamba olduğunu sanıyordum. Bilinçaltmda bu senenin bitmesinden kaçmaya çalışıyorum herhalde. 'bitmesin, her şey yolunda!, der gibi. Bir yandan da, yok başka bir yanı yok.                                                                           Dün biraz sınav çalışması yapayım dedim, yaptım da, ama ise yaramadı! Doğrusunu söylemek gerekirse şansım yaver gitmedi, akşam uyumadan önce ilkel internetimle 8trackste "sleep" etiketiyle çalma listesi açtım, bir parça yükleniyordu ama gerisi gelmiyordu, olmadı. Hatta telefonun wifisi açık uyursam sabaha telefonun şarji biter de sınava geç kalırım korkusuyla birleşince de vazgeçtim bu sevdadan.                             Sınava geç kalmadim, onun yerine kahvaltıda dinledim müziğimi, iyi de oldu böylesi.                                                                        Bugün de kargomu aldım, mektubum geldi mi bilmiyorum posta kutusunu kontrol etme alışkanlığım yok, sahi mektup nerde?  Bugün okulda kutlama vardı ama olay yoktu, Hacettepe iki günlük tatil vermiş, diğer üniversitelerde durumlar nasıl bilmiyorum. Neyse böylesi iyi oldu, 3 Mayıs var bir de o da sakin sakin kutlansın, olay vesaire olmasın.  Dünya  barışı isteyen güzellik kraliçesi gibi hissettim. Gitmeden önce, Akdeniz olimpiyatları gönüllülük başvurum onaylanmış, gidip görüşmem gerek yarın umarım istediğim pozisyonda bana göre bir görevleri vardır. Hadi Tschüß!

Hava bozdu/

Selam, bugun gunlerden SALI en azindan ben bu satirlari yazarken oyleydi:

Biraz adrenalin oldurmez, basit bir hormon sadece. Bugun o basit gunlerden biriydi ama akmak bilmedi. Dostlarimla yemek yerken yanimiza siniftan biri geldi, yemekhaneye gitmeden once tatsiz sakalarina maruz kalip gerekli tepkiyi en agir sekilde verdim. Biz yemek yiyorduk ve adi "gereksiz" olan yanimiza geldi, tehditler vesaire, o kadar icerlemis olacakki Gereksiz en gereksiz anda engerekli suratini gosterdi, tehditler havada asili kaldi, o gittikten sonra cok eglendim. Kampus icinde, Ada'li adamin sempatizanlari onun adini haykiriyordu. Kocaman bi ates, ustunden amacsizca atlayan insanlar, zilgit, halay... Butun bunlarin amaci ne? Ozgurluk zincirleri kirmakla tanimlanirken ne zamandan beriatesin ustunden atlamak diye cevrildi,isim zor. Ileride Alman bana Freiheit dediginde ben ona "zilgit halay ve slogan" mi dicem? En azindan tatsizlik yasanmadi, kan dokulmedi, yterdi bu kadar kan, siyasetten de ona alet olandan da...

Guzel seyler de oldu, 

derste tema futboldu.

Gulduk eglendik, film gosterimi vardi, sinifca ona katildik. Barfuss filmin adi, psikiyatri klinigindeki genc kiza asik olan adami anlatiyor, gozlerim kapaniyor. 

Eve giderken icimdeki yasam enrrjisini

ya da fazla enerjiyi atmaya calistim;

arkadasla kampus icinde gezinirken, maksat eve gitmek, merdivenleri ziplayarak inme karari aldim, gerilip atlamam gerekiyordu, gerilmedim. Atladim, ilk deneme basarisiz. 2. deneme

de ise gerilip atlamam gerektigini dusundum, atladim da. Tam yere.konmusken, ayagimin ic tarafina bastim elimde cantam yuzustu cantamin ustune.dustum, bisey.yok cok eglendim, duserken ve sonrasinda guluyordum, arkadasima donup basparmagi hareketini yaptim, sorun yok. Adam sok olmustu bi sure kimildayamadi, guldu o da, yol boyunca buna takildik, gulduk.

Eve geldim, tiras.oldum, yuzumdeki sivilceler ve ex sivilcelerin acimasiz izleri olmasa Babyface olurdum, fena olmazdi. Bu halimle de kuculdum biraz, ust siniftaki kizlarin yanagindan makas aldigi lise talebesi gibiyim. Su an oyle bir hareketle karsilassam direkt dudaklarina yapisirim.

Kitap okudum, Tutunamayanlar devam! Sinav falan derken teslim tarihine yetisemeyecek kitap. 

Annemin yaptigi kofteleri yedim, dolapta duruyorlardi, actim doldum.

Anneannemi aradim, duygulandim, aglamak istiyorum, hayirsizin teki olup ciktim, naparim ben kendimle? daha sık ara!

Carsamba mi, sel almasin, carsafa dolnmasin, turlu efsanelerle insanlar uyutulmasin hele 21.yy efsaneleriyle.

YGS Tavsiye - Kitap olarak okutulur-şaka mı?belki-

Selam millet!
Size biraz Almanca Mütercim-Tercümanlık'tan bahsetmek istiyorum.
-Birkaç uyarı;
-Bu tavsiyeleri veren kişinin-ben-, meslek seçme aşamasında göz önünde bulundurduğu ve kesin amaç olarak gördüğü meslekler ; Tıp(idealist gencin, ygs ile imtihanı) kelime oyunları yapmayı seviyorum, Veterinerlik(nispeten Tıp bilimini gözden çıkarıp gerçeklere odaklandıktan sonra bir an olsun mühendisliğe sıcak bakmayıp, biyoloji seven biri için "yapılabilecek meslek" olarak görülen), Mimarlık(sevdiğim ama puanını alamadığım, bakmaya doyamadığım, blog falan ne varsa hakkında takip ettiğim, google sketch up öğrenmeye bile çalıştığım-), Peyzaj Mimarlığı veya Şehir Planlama (ikisine aynı parantez ki ikisi de en gerçek iki hedefti benim için, yapmaya bayılacağım fakat "Mimarlık" eki sayesinde de hayran kaldığım, mezunlarına mailler mi atmadım? Hocaları soru yağmuruna mı tutmadım! Şehir ve Bölge Planlama, Peyzaj'dan vazgeçip "ok şampiyon ok ok, derin nefes al, mideye çalış...diyip gerçek amacın daha da gerçek veya daha somut olmasına yardımcı oldu bu seçim, burdan maillerimi ve sorularımı cevapsız bırakmayanlara sonsuz teşekkürler!
Peyzaj Mimarlığı'ndan neden vazgeçtim?
İstanbul Üniversitesine puanım yetmiyordu, Ankara Üniversitesi ise ihtimali vardı ama Ankara olması veya Peyzaj'a eskisi kadar sıcak bakamamam, şehri kötülememe neden oldu. İzmir Peyzaj, çok da güzel oluyordu ama yapamadım, gidemedim, mantığıma yenildim pişman değilim.
Şehir ve Bölge Planlama neden olmadı?
Puanım açıklandı ve bir tek Peyzaj Mimarlığı dahi yazmamıştım, Baştan sona olması en mükemmel ihtimaller arasında olan ŞBPlanlama'lar vardı. Hayali tercihler de tabii, hayali olanlar İzmir'de Mühendislik okumaktı, ki başka gerçek mühendislik tercihim olmadı. Tercih sırası vesaire, mükemmelliğine bir bakış fırlatıp mutluluktan uçuyordum, Mersin ŞBP garanti gözüyle bakıyordum, olmazsa da İzmir'de Turizm Rehberliği(hayali tercih) veya Mersin'de Almanca Tercümanlık okuyacaktım. Sonuçlar açıklandı ve, ve ve v?!?! Mersin'i gördüm mutlu oldum, Almanca'yı görünce "olsun bu da güzel ki ^^ ehi ehi!" diye yatağımdan atladığım gibi annemi uyandırdım, ve mutlu olduk. Annem de canımcığım, "beğenmediysen sonucu kaydını yaptırma, bir sene daha hazırlan ŞBP istiyordun sen" demişti, "mutluyum canı...m, ihi" dedim ve mutlu oldum.

Tercih yaparken, biliyorum kafanızı kitaplardan vesaire kaldıramıyorsunuz şu an ama, bir sürü araştırma yapın, gitmek istediğiniz üniversitenin hocalarına mail atın, sonuç olarak sizi tanımıyorlar, rahat olun, ve ne istediğinizden emin olun, umarım beklediğiniz cevapları bulursunuz. Ben sadece bir hocadan cevap almıştım, evet. O da bir sonuçtu benim için, mezunlar da iyi bir seçenek, mutlu mezunlara mail atın, iş bulmuş olanlara tabii, neden öyle demek istediğimi şöyle açıklayayım ; İş buldu, mutlu ve mezun - torpilli girmiş olabilir - şanslı olabilir o benim umrumda değil, bana gerçek olarak elle tutulur cevaplar vermişti İstanbul Üni. Peyz. Mim. mezunu. Dezavantajlarından da bahsetmişti, şu an bulunduğu konumdan da. Mutlu olan mezun; Açıklama=işini severek yapıyordur, severek okumuş, başarılı olmuştur, şimdilik düşünmeniz gereken tek şey bu. Ha, iş bulamayan ve severek okuyan insan yok mu canım Ülkemde, var tabii ama takılmayın, amacınızdan sapıyorsunuz bir süre sonra.

Bu yazdığım meslek grupları içinde, elle tutulur son aşama ŞBP, Türkiye'de hakettiği değeri göremeyen mesleklerden bir tanesi, kentsel dönüşüm veya diğer kentsel"rant"sal"siyasal"hukuksal"cartsal curtsal politik kavramlardan süzdürülüyor. Buna rağmen, tercihlerim arasındaydı, ve kurtarma planı olarak da Almanca okurum, baktım yapamıyorum, tekrar hazırlanırım, mantığıyla geldim.

Almanca Mütercim-Tercümanlık-
Neden bir MF-sayısal- öğrencisi, dil sınavına girip, İngilizDilbilimi-aynı üniversitede- yerine Almanca seçer?
Öncelikle şunu belirteyim, 3. sınıfın sonlarına doğru içimde yanıp tutuşan "yabancı dil öğrencem ben!" hevesi ise her şeyi başlatan kıvılcım oldu.
Günlerden bir gün, çocuktum ben. Yabancı dili de sadece tv'de "Hello" olarak biliyordum, Arapça ise "yabancı" gelmiyordu. İngilizce'den başka yabancı dil olamazmış gibi geliyordu. Benden yaşça büyük kuzen ablalarım sağolsunlar, Anadolu Lisesi'ndeki İngilizce kitaplarından kurtulmak için, mangalda yakmalık olarak ayırmışlardı. Kadere bak sen, sümüklü veletler ev arkasındaki boş arazide evcilik oynar iken, İngilizce kitaplarıyla karşılaşmak ne tesadüftür öyle? Kaderi yazılmış çocuğun, alır kitaplardan en resimlisini başlar saymaya, Apple, Elephant, Hello, Good bye! Sözcükleri kafasında öyle bir kodlar ki, 4. Sınıf olana kadar telafuzda problem yaşasa da, çoğu hayvanın adını ezbere bilir. Kader bu ya, İngilizce hocasının sempatikliği belki de 10 yaşlarında bir çocuk için, çocukluk aşkı denecek seviyedeydi, hem dile hem hocaya. Sınıfta en çok ona soruldu, en iyi imtihanlar onundu. 5.6.7.8.derken liseye geldik. İngilizceden bir şey kaybetmedik, Lise hayatı karmaşık olan sübyanın, Anadolu lisesini kazandıktan sonra daha çok İngilizce! fikri onu mutluluktan deliye döndürmeye yetiyordu, sadece etkilendiği noktalara değinmek istiyorum; İngilizce hocasının sınıfa davet ettiği mezun talebelerden biri eski sistemle %99 luk başarı sağlamış ve hiç yanlış sorusu yokmuş, sevgili öğrencisi hocamın ODTÜ İngilizce Öğretmenliği kazanmış böylece. Çok mutluydu, ben de planlar yapmaya başladım, bölüm seçeceğim zaman Dil'e mi girsem diye? Dil seçmedim, Anadolu'ya devam etseydim seçerdim ama olmadı. Türlü aksaklıklar talihsizlikler yıldırmadı ama bu kez de amacından sapmış birine dönüştüm, yani Dil bölümünü tercih etmemekle.
Gel zaman git zaman, Matematikten lisede de nefret etmiştim, birinci dönem Teşekkür almak için hocayı sempatimle tavlamıştım 2 düşürmüştü, mutlu olmuştum. Fizik desen allaha emanet, hocasını hatırlamıyorum bile! Bir şekilde, yanlış bir yola sapıp MF'yi seçtim, yanlış olduğunu düşündüğüm için değil, daha iyi yapabildiğim bir şeye tercih ettiğim için. Yetenek veya adına siz ne diyorsanız. İlgi alanınızı belirlerken biraz çocukluğunuza inin, ben 9 yaşıma giderek iyi yapmışım. Siz daha geriye gitseniz sadece fasulyeler ve çubuklar görüyor olacaksınız. 9 iyidir, 10 daha iyi 11 ise 10'dan kötü.
Şu an deli gibi olmasa da, Arapça öğrenmeye çalışıyorum, başarısız oldum sayılmaz, Almanca'nın üstesinden gelmeye çalışıyorum önce. Almanca'da iyi bir seviyeye geleceğime inanıyorum, en azından şu an için çizmiş olduğum yol haritası veya sınavlarım o yönde, mutluyum.

Zor mu? Sorusuna cevap olarak ; hayatımda bildiğim tek Almanca kelime Rammstein ve Hallo'dan ibaretti, artikeller var ve ezberleniyor fakat bir süre sonra benimsiyorsunuz mantığını kavrar hale geliyorsunuz ya da tam anlamıyla anlatamadım ama yabancılık çekmez hale geliyor insan. İngilizcedeki zamanlara göre çekilen düzensiz fiiller kavramını bile ezberleyemez ve benimseyemezken, Almanca'da Partizip mi görmedik Perfekt mi yoksa Konjunktiv mi? Üstesinden geliyor insan, biraz heves ve çalışmak gerekiyor gerçekten, severek çalışmak ama, hani bu yazıya kendim bile inanmıyorum, 2 yıldır sayısal bölümle cebelleşirken çok da severek gitmediğim dershanemde deli gibi zaman kaybetmişim meğer.

Haftaya bugün YGS'ye girecek olan arkadaşlar veya size nasıl seslenmemi istiyorsanız öyle olsun;
Ailem tercih listeme karışmadı, bir tanesine bile "sen bilirsin, senin hayatın" gibi şeyler söyleyip rahatlattılar içimi, belki de destek bekliyorsunuzdur onların da fikirlerini merak ediyorsunuzdur, sorun bir şey kaybetmezsiniz. Babam mühendis olsaydı ve müh. olmamı isteseydi ;  Mühendislik okuyor olabilirdim ama bile bile lades olurdu -Matematik ve Fizik'in becerilememesi, şimdilerde de mutlu ve dans eden parmaklar yerine, klavyeyi döven parmaklarla yazıyor olurdum bu satırları. Çok  gerilmeyin, çok da düşünmeyin sonunu, tadını çıkarın, tuzun kuru tabii-derseniz de haklısınız ama ne sınav sistemini değiştirmek için kafa yormaya zamanınız var ne de diğer stresli şeylere,  YGS sonucumu görünce ağladığımı annem bilmiyor, zorla ağlamıştım, ağlamaya çalışmıştım da bir kaç damla işte.

Davet- ve Sonrası, hatta ertesi Günü

Selam,
Bugün günlerden pazar, dün cumartesiydi.
Dün, yani cumartesi tarih 16.03, hava rüzgarlı, saatte 30 km ile.
Hocamızın, sınıfı evine davet etme isteğini geri çevirmedik, ben ve arkadaşlarım. Önce bende toplandık, sonra da hocamızın evinde. Ama ondan önce, arkadaşlarımla birlikte hocanın evine doğru yürümeye başladık, rüzgar beni yakaladığı gibi sağa sola savururken, hayırsızlıktan nasibini almış iki 20'lik adam beni geride bırakmak uğruna koşmaya başladılar, rüzgara karşı? Bu delilik! Dinletemedim ve koşmadım, yoruldular. Onlara yetişmek için, koşar gibi yaptım, koşmadım tabii, küçük ve sevimli Heidi'nin Peter'i ve minik kuzucukları gördüğünde yaşadığı heyecanla ayaklarının yerden kesilmesi sonucunda, koşmaya çalışması gibiydi benim koşma şeklim de, ortada ne bir Peter vardı ne de kuzucuk. Buluşma yerine vardığımızda insanlar hararetli bir şekilde bir şeylerin üstesinden gelmeye çalışıyorlardı, içlerinden biri 5tl istedi, cebimdeki dolmuş parasını gösterdim. Neden? diye sorduğumda ise, "hocamız orkide seviyor..." cevabını aldım, ben de seviyorum ne olmuş? Benim için de satın alacak mısınız evime davet etsem? Siz yok musunuz siz, kötü yapmadılar para da topladılar ama bende yoktu. Neyseki, bu durumdan da sıyrılabilmenin verdiği rahatlık, yerini "elimde olmayan nedenlerden ötürü zorunda hissetme..." durumuna sokup, ufak bir panik hissine sebep oldu. Bunun da üstesinden gelindi. Rüzgardan bahsetmiştim, yürümek akıl karı değildi, dolmuş parası da bunun içindi. Yürüdüm, toz toprak saçıma gözüme kulağıma, donuma bile...doldu nerdeyse.
Eve geldik sonunda, çıkılan 6 kat, asansöre merdiveni seçenlerin koltuğa yapışmasına neden oldu, benim de tabii. İçeriden, mutfaktan, güzel yemek kokuları gelirken, yapmış olduğum geçersiz kahvaltı, ağzımın sulanmasını durduramadı. Güzel kokular içeride, salonda ise başka türlü kokular vardı, herkes tv'ye odaklanmış, kimi kendi halinde, kimisi ise...boşver. Natgeo vesaire derken, güldük eğlendik. Natgeo sayesinde, evet. Arada D.Akalın bile geldi, çok uzun sürmedi gelişi, iyi yaptı, uzun sürmemesi yani.
Yemekler hazır, börekler, falan derken. Tıkandım ve açgözlülüğümün kurbanı oldum, Kırmızı başlıklı kızın ninesini yemiş olsam mideme bu kadar oturmazdı, Elhamdülillah! Nine için değil, yemekler için.
Hm, hm...
İlerleyen saatlerde kalkıp gitme dürtüsüyle yanıp tutuşan 3 kafadar, kalktık ama gidemedik. Biraz daha oturduk, ben video çektim. Bol bol fotoğraf çektim, çekindik de. Hemen de arşivledim, telefona bir şey olur da hatıralar micropartiküllerine ayrılmasın, Vileda'yla toplamak zorunda kalırdım sonra. Paint-ball fikri güzeldi, ama mekan olarak, cık cık kapalı alanda Paint-ball olmaz, kendimi riske atamadım. Gitmeyince, gitmedik. Arkadaşlarla takıldık, güzel de yaptık. Akşam maç vardı onu izledik Real Madrid yine galip, sahi ne olacak şu Galatasaray'ın durumu, umutsuzum. Bir an paramın olmadığı fikrini unutturup kendime, arkadaşıma "Maçı izlemeye gitsek İstanbul'a, ne güzel olurdu?" dedim, "istesek bile gidemeyiz,güldü, biletler tükendi" dedi. Nasıl olur? Tükenmese de gidemezdim de. Bir an mutluluk işte. Cimbomum Galatasarayımın kendi evinde çat çat çaaaat hatta baaam güüüm diye goller yemesine dayanamazdım, umarım öyle olmaz da, olacakla öleceğe, olmak veya olmamaya, çare mi kalmadı? Geceyi arkadaşımda geçirdikten sonra, pazar sabahı.

Bugün Pazar, hava nispeten daha sakin, çok daha sakin. Sıcaklık daha düşük olsa da güneş bir görünüp bir kayboluyordu. Bütün gün evde oturup, Tutunamayanları okudum, devam ediyorum, bir gün boyunca okuyamamıştım da nasıl aklımda kaldı. Bugün ise, Süleyman Kargı ve sonrasının sıkıcılığından isyanlara gelip, ikinci bölüme kadar yetişememenin bunaltısı yüzünden mutsuz oldum biraz, yahu bilmediğim kelime olur, ama bu kadar bilmemek? Almanca Hukuk metni okusam daha fazlasını anlardım sanırım. Tanrıya şükür biraz Arapçam var, idare ettim bir şekilde, Arapça değil ama Osmanlıca kelimeleri de anlayacak kadar biliyorum işte. 2. Bölüm... Bu akşam im Juli hakkında görüşlerimi Almanca anlatmam gerek, asıl görevimden kaçmaya çalışıyorum resmen, yarınki sunumu berbat ediyorum bir şekilde, yani hiç yapmayarak. Kahretsin! Hem kimse yapmadı diye ben de yapmasam olmaz mı? gibi gerçekle bağlantısı olmayan saçma sapan düşüncelere dalıp gitmenin de ne anlamı vardı? Çok bozdun sen çocuk, çok!
Ders çalışmam gerek, belki de ondan önce Bölümümle İlgili Yazı - şeklinde bir şeyler karalarım, faydam mı olur birilerine?

Türkiye Birincisi mi Oldun?

Bugün günlerden Cuma, haftanın en sıcak günü!
Dünün kritiği yapılmaz ama denenir, deneyeyim ben de;
Maddi sıkıntılar boy gösterirken her şeyin yavaş yavaş düzeleceğine bir şekilde inandırdım kendimi. En azından 450 liram kurtulmak üzere.
Dün okula erken gidip gitmemek arasında tıkılı kaldım, bir seçim yapmam gerekiyordu. Zamanında gittim ben de, erken gitseydim ne olacaktı? Kütüphaneye uğrayıp Tutunamayanlar'ı alabilirdim mesela, Salı günü kitap rafta değildi. Çarşamba da neden aptallık edip kütüphaneye gitmediğimi hatırlamıyorum, yaa işte öyle.
Dün kütüphaneye gittim, yani 14 Mart 2013, Perşembe. Okula kitap olmadan gitmemiz istendi hocalar tarafından, im Juli'ye devam yani. Filmle ilgili çalışmalar yaptığımızdan, hatta bölümün amacının gittikçe bir İletişim Fakültesi olmaya doğru kaydığından, ve böyle olsa şikayet etmeyeceğimden umarım bahsetmişimdir. Bahsetmemiş olsam üzülürüm. Film hakkında konuştuk, Almanca konuştuk tabii ki, ben az konuştum. Lanet olsun ki gözlem yeteneğim ağır basıyor bu tip durumlarda, benim söyleyeceğimi zaten başkası söylüyor! tarzı tembelliklere kaptırdım kendimi. Tembellikten bahsetmişken, bölüm birincisi olduğumdan da bahsetmiş miydim? Applaus! alkışa hiç gerek yok hem ingilizce gibi sadece "e"si eksik, siz Almanlar yok musunuz?! Metinde ingilizce veya almanca kelime kullanıp "bakın ben bir şey biliyorum, boşuna birinci olmadım" izlenimi vermeye çalışmış gibi göründüm belki. Mutluyum, Almanya'ya gidememe üzüntümü bastıran, motivasyonumu yükselten bir sınav oldu bu benim için. Bugün hocamla konuşup konuşmama konusu beynimin kıvrımlarına tecavüz ediyordu resmen, çığlıklardan arındım, somut her şeyden kurtuldum ve vazgeçtim. Evet, vazgeçtim konuşmaktan ama tam ben vazgeçmişken, diğer sınıftan bir "arkadaş" geldi ve klasik soruyu sordu "n'apıyorsun?" amerikalılara özencez illa "whats up?!". Her neyse, isterse benle hocanın odasına gelip onunla dersler hakkında konuşabileceğimizi söyledim, pragma!!! Kabul etti, hocayı ziyaret ettik. Notlarımızın iyi olması hocayı memnun etmiş olacak ki, sizin yerinize keşke diğerleri tavsiye istese, dedi. Mutlu mu oldum, hatırlamıyorum ama evet küçük bir umut? Hocam, evs(almanyaya gitmemi sağlayacak-ex-program) yüzünden motivasyonumun düştüğünü hissediyordum sınava kadar, ve öyle de oldu siz de farkındaydınız bu durumun sanırım? dedim. Hoca da aynı fikirdeymiş, quizleri dersleri sallamaz olmuştum, sallamamak evet. Bu ben değilim, çık içimden! Kitabın etkisi mi bu? Belki. Devam edecek olursam, hocadan aldığım türlü övgüler beni ve çok sevgili iki lobluk kabaetimin oturduğum yerdenbir kaç cm yükselmesine neden oldu "sendeki yetenek" dedi hafif bozuk türkçesiyle, bunu biliyordum. Egoya bak! Bir sus da tadını çıkarayım!
Bugün de günün son günü, eve uyumak için geldim. Yakın arkadaşım okula gelmedi, birinci dönem rakibim de rakibim diye şakalaştığım arkadaşla vakit geçirdim, hocayla da konuşmuşum başka bir olayım yok, uyumak için geldim ben. İnternet varken uyumak istemiyorum açıkçası ama bir şekilde...

für meine Schwester - yanaklarından sıkıp öptüm, kardeşim!

Güya Günlük

selam, bugün pazartesi ve ayın 11'i. Hava kabul edilebilir sıcaklıktaydı, güneş bulutların arasından seçilemiyor ve bütün.insanlığı yağmurun insafına bırakmış gibi görünüyordu. Acıklı, bulutların insafına kalmış olmak, kasvetli havalarda mutsuz olmamı anlayabiliyorum artık, mutsuzluğumu bağırıp çağırabileceğim biri yerine, ulaşamayacağım ama somut.şeylere yıkmak istiyordum belki de. Evet, büyük ihtimalle aradığım cevap.buydu. Arada telefonumun alışık olduğum fakat "." ile sözcüklerin arasını dolduruyor olması sinirlerimi de bozmuyor değil. Bu zamanlarda öfkemi ne ile yoguracagimi kestiremiyorum, bi ucundan tutamadım. Dün.akşam kapanmayan salon kapısını.tekmeledim, kapanmamasına alisiktim ve bu gözüme.batmıyordu. Mutlu hissettiren.şeyler yapılmalı dedim, ve o anda iletişimi kopardım, Doctor Who vardı, dolaptan pudingimi aldım, tv ve elektrikli isiticinin karşısında sanki az önce.kapıyı.tekmeleyen kişi ben değilmişim gibi.davrandım. Biraz ders çalışırım diye kitaplarımı da getirmiştim salona ama hevesim koltuk dibinde kaldı. Insanlardan nefret etmiyorum ama tanımaya çalışıyorum bunu yaparken genelde kendime zarar veriyorum, kendime.zarar.verince de vücudum savunmaya geçip "nefret et" diye.emrediyor, karşı.koyamıyorum. Kin tutan biri miyim? Belki ama umarım uzun sürmez. Bugün yine o günlerden biriydi, öfkemin bi yerde pat diye.patlayacağı, dün.çarşıdan küçük bi çocuğun yeni bi oyuncağa baktığı sıcaklıkla ve hevesle çakı aldım, maksat adam bıçaklamak değil ama dedim ya öfkem kapı.tekmeletiyor zararlı değilim. Bir türlü konuya giremedim, parçaya giremeyen pavyon şarkıcısı gibiyim, şarkıya.giremez çünkü taciz edilir, bu eylem gerçekleşirken.rahatsız.olmaz, belki.de.olur fakat belli etmemelidir, profesyonellik. Ben de yaklaşık yirmi.dakikadır kendimi.taciz.ediyorum, memnun gibiyim, ya da role kaptırdım kendimi. Devlet dairelerinden ve işlemez hale gelmelerinden bahsetmek.için de gelmedim acikcasi, günlük.yazıyorsam eğer bunu da anlatmam gerek. 450 liramin bir anda yok oluşuna mı üzüleyim, yoksa söz verdiğim.gibi.kirami martta ödeyemeyecek olmama mi? Kızdım, bağırdım, çağırdım...Işe yaramadığını veya.yaramayacağını neden söylemediler ki önceden, tecrübe ederken.başımı.belaya sokabilirdim. Hatta.öyle.bi.şey.oldu.ki, sistem eleştirisi.yapmaya başlayıp kendimi zor.durumda.bırakıyordum ki...sovdum, ayrıldım binadan. Hem soğuk geliyor devlet.daireleri, neden daire dediklerini de.anlamış.değilim, devlet binası, devlet betonu, devlet hanesi, devlet... Sonunda son çare telefonda bağıra.çağıra tartıştığım annemi aradım, işimi halleetmiş, kadına haksızlık ediyorum kabul ama bir şekilde orta yolu.buldurdu ya alacağı.olsun! Iyi anlamda söyledim sanırım. Kitap okumam gerek.sanırım, başladım da, her şey yolunda. Suriyeliyle fi zamanında tekrar görüşürüm belki, arkadaşlarım bana yetiyor bazen.onları bile ne kadar tanıyorum? diye.sorarken kendime bir de Suriyeli çıktı başıma, ömrü uzun değildi. Isabet oldu. Anlatacak çok şey var ben çok yazdım az anlattım.

Bıraktığınız Yerde

selam bugün.cumartesi ve bu yazı telefonla yazıldı. dünden kalan kendinden iğrenmişlik ve suçluluk hissi beni tanrının sıcak kollarına atmaya itmeye yetti bile, dün günahlarından arınmak için debelenen günahkar gibiydim, pişman mıyım? kafamı kemiren yiyip.bitiren bir sürü şey var ama onlardan bahsetmeye gelmedim, beynimin.kıvrımlarında kör koridorlarda bir o yana bir bu yana savruladursunlar da ben onlarla mutluyum, yaşadığımı hissettiriyorlar, en azından.yardım ediyorlar. Çok önemli kararlar almadan önce önem sırasına göre.mi yoksa faydanın niteliğine göre mi karar alıyorduk? unuttum ben. bazı insanlar kaçmak ister ya arada canı cehenneme dünyanın diyip kaçmaktan bahsetmiyorum, insanlardan kaçmak, kafa dinlemek icin. geri döndüğümde herkes aynı.yerinde.olur mu bilmem ama ben aynı.yerde olmazdım.sanırım. Bıraktığınız yerdeyim gelin alın beni! diye s.o.s mesajı atarım, yarı yolda bırakırım kendimi, yalnızlığımın bile tadını çıkaramam belki, ben olsam böyle olurdum da diyemiyorum, kendimi tanıyamaz oldum, ya herkesten biraz ya hiçkimse kadar yokum. bilmiyorum. gidiyorum ben, ararsanız bıraktığınız yerdeyim.

Adana*tren*Mersin

Selam, Bugün günlerden perşembe, konferans vardı okulda. Çevirmenlik üzerine faydalı bir sürü çalışması olan dünyalar tatlısı bi insanı misafir ettik. Kürsüye çıkarken aksaklıklar yaşasa da sonrası mukemmeldi. Ne demek istediğini anladım mı? Pek sanmıyorum, en komik tarafı konuşma bittikten sonra soru sormak.isteyen insan sayısının azlığıydı. Ben birşeyler sorayım diye düşündüm vesaire ama hangi dilde? Türkçe sorsam bi sürü.çevirmen var etrafta zaten ama yapamadım, salagin tekiyim ve ileride çevirmen olduktan sonra da bu günleri hatırlayıp kendime kufrederim. Dün alışveriş yaptım, aldığım bi puding, deterjan, wax... 25 lira! öğrenci olmak zor da günlerdir paradan yakınıyorum, az kaldı az ;) Bugün ne oldu? Konferans haricinde, arkadaşla Adanaya gittik, tren vesaire...ilk defa seyahat ediyordum trenle. Güzeldi. Yorucu gerçi. Adanaya yemek yemeğe giden ilk Mersinliler olarak tarihe geçmeyi.planlıyoruz, blog arkadaşımla da görüşmeden ayrıldık Adanadan, kimse alınmasın ama Mersinin gözünü seviyim! Gezi kısa sürdü gerçi, bidahaki sefere detaylı karsilastiririm da, tren? Neyse güzeldi herşey yolunda, gerginlik vesaire de kalmadı,.kafama esince kalkıp gidcem öyle, ise yarıyor. bugünlük bu kadar, tschüß!

Amacına Yaklaşan Üniversiteli

Selam Selam hatta , esseleeem esseleeem!!! Neden öyle dediğimi ilerleyen.satırlarda anlatıyorum; Üniversite amacına ulaşıyor! cidden. Üniversite amacına nasıl ulaşır, sorusuna cevap bulmak üzereyim. Ne oldu oğlum? diyenler olacaktır sıkmayayım. Bugün birinci dönemin ilk vizesini olduk, iyi de olduk! Güzel oldu yani, cidden. Bugün küçük bi aksilik olsa da arkadaşımın yaptığı çocukluk yüzünden-censored- devamını anlatmıyım. Dün akşam, arkadaşlarla vizeye çalışıyoruz, arkadaşımın suriyeli arkadaşıyla konuştuk bugün.de buluşup nargile içtik ilk nargilem ;') anam duymasın! Şaka tabii, kardeş ispiyon yok dimi? Güzeldi, muhabbet vesaire. Çok eğlendim ya! Mutluyum hani, gelelim üniversite ve amacına ulaşmak nedir ne değildir diye? Buraya gelmeden önce çeşitli endişelerim vardı gerçi, beep beep gerildim yahu kleine Pause- Suriyelisini tanıdım, ülkü.ocağı benzeri.mekanlardan birine gittim, çeşitli insanlarla zıt görüş aynı görüş demeden bakış.açımı geliştirmeye çalışıyorum bunda da adım atmış olmam hoş oldu iyi.oldu güzel oldu hani. Güzel bir adım attım, sınavlarım iyi, arkadaşlıklarim falan muhabbet kebap! Heaa gel gelelim, mağazalar ve kapitalizm beni kolları açık beklerken.ben nasıl dellenmiyim, ev kirasını ödeyemiyorum ona ok cozum bulundu bi şekilde erteledik.halloldu.derken, alışveriş yapmam gerek, yapamiyorum, fuck verflucht scheißE!!! iyi.başlamışken kötü bitti, akşama manchester real maçı var, hadi aslanlar real tabii , alsın!