Ne olduğunu bilmiyordum ama psikiyatriste tanı hakkında konuşmak için gittiğimde, depresif uyum bozukluğu tanısının konduğunu söyledi. Yıkıldım lan! "Umut, sen kansersin" dediklerinde bile yıkılmamıştım o sırada "tamam olabilir, sonunda ölüm yok ya" diye geçirmiştim içimden ama bu çok farklıydı acı geldi. Yaktı boğazımı.
Doktorum beni psikologa yönlendirdi buna da kızdım ama daha iyi olacağını söyledi, cipralex almıyorum artık, gerek olmadığını söyledi ama daha asabi oldum. Mesela bugün sabah anama bağırdım, üzerine yürüdüm. Bir pantolon için. Ne biliyim, her tarafım ağrıyor. Hastayım sanırım ya da sırf böyle hissetmek için öyle hissediyorum ama ağırmayan yerim kalmadı. Garibim bu zamanlar!! hadi kendine iyi bak.
4 yorum:
olum ben boşuna demiyorum senin boğazına ben bir çökeyim;iyi gelir:P :D hem olm sap sap şeyler yapma da arkamda gözüm kalmasın len,saçları karıştırır gıdıyı çemkiririm evlat;D
O da nesi? Uyumsuz ve huysuz musun yani?
Rey, valla yapmam ! Kalmasın gözün :)
Ceren, yok değilim ama depresyondayım unutuldum misali, garip bi durumdayım.
Gök, aynen öyle yapmalıyım! :D Yani müzik aleti olay olur sanırım ! :D
Yeni bir bach veya mozart doğuyor :D
Yorum Gönder